14 Januari 2015
Kaap Verden. Mindelo (deel 1)

Het eerste grote stuk Atlantische oceaan zit er op. We zijn op de Kaap Verden! Na een tocht van bijna 7 dagen (ruim 800 mijl vanaf Tenerife) op het water, konden we gezond en wel aanleggen in Mindelo. Wat een tocht en wat een ontwikkelingen voorafgaand aan het vertrek uit Santa Cruz de Tenerife.

Toen we in Santa Cruz lagen, hebben we vanaf kerstmis elke dag de weersvoorspelling bekeken om voor ons een goed moment van vertrek vast te stellen. Ondertussen vertrokken er wel een aantal boten om ons heen. Dat geeft toch altijd een raar gevoel. Doen wij het wel goed? Zijn we goed aan het plannen of zijn we een beetje terughoudend om te vertrekken?
De eerste zaterdag van het nieuwe jaar besloten we om op zondag te vertrekken.De wind zou in de ochtend erg veel zijn nog, maar al snel afnemen. Maar zou dat ook zo zijn? Nee dus.
Op zondag bleef het ook nog in de middag gewoon flink doorwaaien, En daar worden we erg ongeduldig van. We vinden het fijn om op te staan, je dingetjes te doen en dan te vertrekken in plaats van opstaan, je dingetjes doen en wachten tot je kunt vertrekken. Zo duurde de dag. Ondertussen was er een aardige Belgische dame aan de boot geweest met de vraag of ze mee kon varen naar de Kaap Verden. Wij hadden voor ons zelf ooit besloten dat dat niet zou passen op onze boot (met zijn drieën zou misschien toch wel veel zijn op dergelijken reizen). En ondertussen wij maar wachten tot de wind zou gaan liggen.
Op een gegeven moment keken we elkaar aan en bespraken we kort of het misschien toch wel goed zou zijn om de Belgische voor deze reis mee te vragen. De extra handjes is toch wel erg gemakkelijk. Ook gezien dat het een lange trip zou worden. En zo zouden ook de wachtdiensten tijdens de nacht minder zwaar zijn. En zo geschiedde. Het was nog even zoeken waar ze was gebleven. Even een praatje maken of het echt wel een geschikte opstapper voor ons zou zijn. En het klikte eigenlijk direct goed. Voor haar en ook voor ons. Het gevolg was dat we een opstapper op de boot hadden en we op zondag nog later zouden vertrekken. De opstapper moest natuurlijk ook eerst al haar spullen gaan halen om mee te nemen op de boot, wat ze trouwens erg snel heeft gedaan en daarna moesten we bij de officiële instanties aangeven dat we een opstapper mee zouden nemen (zodat dat later geen problemen geeft op de Kaap Verden).

Even voorstellen: onze opstapper heet Nina, spreekt Nederlands en komt uit Belgisch Brabant (net boven Brussel). Nadat Nina haar spullen op de boot had gezet en dat we nog snel gegeten hebben, zijn we als nog ’s avonds om 19.00 u vertrokken (nog net licht). Op dat moment was de wind al serieus gaan liggen en zouden we telaat zijn om de voorspelde wind onder de eilanden nog op te pakken. Maar goed, we moesten toch een keer vertrekken. Het resultaat van dit vertrek: vele korte golven, weinig wind en een minder gelukkige bemanning (zeker ook voor Nina die net nieuw op de boot was).

We besloten dan ook snel om niet al direct door te varen naar de Kaap Verden, maar even een dagje een tussenstop te doen in Las Galletas in het zuiden van Tenerife. Hier konden we dan weer wachten tot dinsdag dat er weer wind zou komen. Voor Nina was dit ook wel beter. Zodoende hebben we nog een dagje in La Galleta doorgebracht om ons dan toch echt goed voor te bereiden op de reis. Het thuisfront geïnformeerd over de derde persoon en klaar waren we. Dinsdagmiddag om 12.00 u nog getankt en toen weg!

Heel even een kort reisverslag. Elke dag noordoosten wind, vaak precies van achter onze boot. Het was dus even zoeken naar de juiste balans in de boot, geprobeerd met groot zeil alleen, geprobeerd groot zeil met genua, geprobeerd genua met bakstagfok, etc. Dit in combinatie met de windvaan of de stuurautomaat. Ook geprobeerd om iets andere koers te varen waardoor meer wind in de zeilen zou kunnen komen. Daarbij komt dat de wind erg varieert, van 12 knopen wind (er weinig) tot 35 knopen wind (te veel) en er veel golven staan. Na van alles geprobeerd te hebben, is onze combinatie tot nu toe de volgende: de genua uitgeboomd en de windvaan op. De genua kunnen we groter en kleiner maken naar gelang de wind en de windvaan stuurt mooi op de golven mee. Zo hebben we dan ook vanaf donderdag gevaren tot dinsdag bij het aanvaren van Mindelo.
Elke dag de stand bij houden van gevaren mijlen en nog te varen mijlen en de koers. Met een gemiddelde van bijna 120 mijl per dag hebben we een prima reis gehad.

Er was zelfs tijd een een korte officiele vlag ceremonie met het enige biertje dat er tijdens de trip is gedronken; twee blikjes voor drie ruige zeilers. Netjes toch. Een supermoment was dat we een schildpad hebben zien zwemmen, helaas weer te laat met het fototoestel.

De nachtwacht. We kunnen ook erg blij zijn dat we Nina mee hadden. Een extra handje bij de (weinige) activiteiten overdag en extra ogen om op te letten gaf ons de rust op de boot die we van te voren niet bedacht zouden kunnen hebben. Ilse en Nina deden de wacht ’s avond en ’s ochtends vroeg en Leon deed de wacht ’s nachts. Back up was er dus nu altijd, ook voor Leon.

Ilse zorgde elke dag voor een geweldige maaltijd (de gehele reis hadden we nog verse groente). Ook de toetjes vonden gretig aftrek. En wie kookt hoeft niet af te wassen. Nina zorgde er de voor de rest van de tijd voor dat we niets te kort kwamen qua eten en drinken.

’s Nachts is het trouwens wel best koud hebben we gemerkt, zeilpak aan, jassen aan en muts op. Ook het water dat af en toe de kuip binnenkomt, maakt het extra koud.

Maar die dingen mochten niet opwegen tegen de geweldige ervaring die we gehad hebben. De boot heeft verder ook alles goed kunnen verwerken, ondanks de vele schommelingen (geen schades of iets dergelijks).
Toen we in de vroege ochtend in de haven aankwammen hebben we na een korte pauze de boot helemaal afgespoten om het zout van de boot te krijgen. Alles wat je vastpakt op de boot plakt van het zout. Niet echt fijn. En niet alleen het zout maar ook het woestijnzand dat over komt waaien van het vaste land. De hele boot en alle lijnen zijn bruin van het zand. De eilanden hier zijn bij sterke wind omgeven van een mist van fijn zand. Bij het afspuiten van de boot zijn we ook nog andere (illegale) opstappers tegen gekomen. Tijdens de laaste nacht zijn er vliegende vissen aan boord gesprongen. Jammer genoeg hebben ze de vlucht niet overleeft.

We zijn nog even het stadje ingelopen om de sfeer op te snuiven. Gisteren was het een feestdag en rustig op straat, op een optocht met geluidswagen, met leuke muziek, na dan. Maar van wat we gezien hebben zullen we ons hier prima vermaken. De sfeer is heel relaxt hier. De komende dagen gaan we het eiland verkennen om ons daarna voor te bereiden (weer boodschappen doen etc.etc.) op de komende oversteek!

Het is wel leuk dat we onze Franse vriend Mathieu hier weer tegen zijn gekomen. Hij was een week eerder dan wij vertrokken met zijn boot van 8,50 meter. Hij heeft de oversteek naar de Kaap Verde in 5 dagen gedaan. En wij vonden dat we al snel waren. Maar hij heeft het in een moord tempo gedaan. Een andere Fransman is 4 dagen eerder dan Mathieu vertrokken en dan tegelijker tijd aangekomen in Mindelo. Ongelofelijk. Ons weerzien met Mathieu in Mindelo hebben we gevierd met een erg gezellige borrel in het barretje aan de haven. Bijna 'Aruba style'. Gewoon heerlijk buiten in de korte broek en een t-shirt. Dat hebben we op de Canarische eilnden niet kunnen doen omdat het daar echt te koud was. Een fijne voorbode voor wat ons aan de overkant te wachten staat.
Terug naar Januari Kaap verde Top

19 Januari 2015
Kaap Verden. Mindelo (deel 2)

Naast de voorbereidingen voor de grote oversteek, zijn we de stad Mindelo en het eiland waar Mindelo op ligt een beetje gaan verkennen. Wat erg opvalt zijn de erg vriendelijke mensen. Ze willen erg behulpzaam zijn.

Wat voor ons ook opvallend was afgelopen week was de continue harde wind waardoor het best frisjes was, zeker ’s avonds kun je een jasje aantrekken. Eveneens zijn er veel zeilers op dit eiland bezig met de grote oversteek, hetzij naar Brazilië, hetzij naar Guadeloupe, Martinique, Frans Guinea of zoals wij Trinidad. Waar je naar toe gaat, moet je ook vertellen bij het in- en uitklaren. Zowel de boot als wij moeten in- en uitgeklaard worden.

Dat gebeurt erg formeel bij natuurlijk ook twee verschillende kantoortjes, ben je ingeklaard met de boot, dan moet je naar de immigratie voor je zelf in te klaren en zo ook bij het uitklaren. Voor deze acties kun je je het beste voorbereiden door te zeggen dat je hier een ochtend de tijd voor hebt. Dan kun je het wel redden.

Iedereen die je spreekt in het barretje bij de haven herkent dit en gaat er ook relaxed mee om. Het zal wel zo moeten.
Het havenbarretje heeft hier een topfunctie. Iedereen ontmoet elkaar en zo hoor je ook elkaars verhalen en plannen. Soms zet het je aan het denken, soms heb je zo iets dat dat een kwestie van voorbereiding is en soms heb je zo iets van, wat een pech. Een pechgeval is zeker een Belgische zeiler die zijn X50 (!) helemaal heeft voorbereid en twee dagen na vertrek uit Mindelo terug moet varen vanwege problemen met zijn roer, voorbij droom. Een ander verhaal is van Canadezen die door wilden varen naar de Carrieb, maar ook met roerproblemen zijn gestrand is Mindelo. De mooie verhalen zijn de verhalen waarbij het zeilen precies is gegaan zoals verwacht, zonder problemen en met een goede zeilvoering.

Het stadje en het eiland heeft naast de mensen eigenlijk niet zo heel veel te bieden aan bezienswaardigheden. Op een strandje aan de andere kant van het eiland ziet het er mooi uit, maar is geen leven te bekennen (ook amper een toerist).
Waarom er niets is, blijft een groot vraagteken. Wellicht dat de Kaapverdianen moeite hebben met het ontwikkelen van toeristische gebieden? Het valt ook niet mee. We hebben een Nederlandse vrouw gesproken die hier is komen wonen die zei dat het ook al een jaar niet had geregend. Onvoorstelbaar. Het eiland is dan ook erg droog en dat zie je overal terug. Voor honden is het een waar prachteiland (ja Fedde). Ze mogen overal rondlopen, ze liggen op de stoep, ze spelen met mensen, zwemmen als ze er zin in hebben. Mensen houden allemaal rekening met de honden. Ja ja, je kunt het hier hebben over een hondenleven.

De honden worden op de een of andere manier ook verzorgd, ze krijgen ergens water en eten van. In de regel zien ze er gewoon goed uit.

We zijn ook een dagje naar Santo Antao geweest. Vanuit Mindelo vertrekt ’s ochtends een boot er naar toe en komt ’s avonds weer terug. Een handgeschreven toegangskaartje. Informatie over wat er op het eiland te doen is, krijg je op Mindelo bijna niet. We moeten ons dus laten verrassen als we met de boot aankomen op het eiland. Dit blijkt een fantastisch wandeleiland te zijn. Ook hier zou Fedde het geweldig vinden. Wel erg veel steile bergen. Nina is hier twee dagen gebleven om te wandelen, wij zijn hier één dag geweest, ook omdat we ons voor moeten bereiden op de grotere oversteek.


Na een korte wandeling komen we in een piepklein dorpje waar we iets te drinken gaan zoeken. In een nog kleiner huisje komt een man naar buiten en nodigt ons uit voor een drankje. Daarna pakt hij zijn gitaar een speelt een prachtig melodietje. Zo lief.

Een opvallend verschil met St Vicente is dat het hier veel groener is. In de vulkaankrater groeit van allerlei groenten en fruit. Van een afstand moeilijk te zien welke groenten en fruit er groeien. Maar wat een mooie plaatjes. Wandelaars, hier kun je goed een week een wandelvakantie doen! Het was niet te warm, maar gewoon een aangename temperatuur.
De voorbereidingen lopen verder gewoon door. Ook met diverse Nederlandse zeilers contacten gelegd. Eén van die contacten is met Jos en Majo van zeilschip Jonathan. Een waar klassiek zeilschip. Erg fraai vorm gegeven en onderhouden. Wellicht dat we met de Jonathan een eind samen gaan varen. We proberen in ieder geval met elkaar contact te houden over de weersontwikkelingen. Dat geeft voor onderweg toch wel een fijn gevoel. Maandag zijn er verschillende boten vertrokken voor de oversteek. Nu begint het toch ook voor ons erg dichtbij te komen. Zoals het er nu naar uitziet zullen wij dinsdag de 20ste vertrekken (zijn we precies een week in Mindelo). Even nog de laatste weerberichten checken. We zijn erg benieuwd. Via Facebook proberen we updates over de positie door te geven (met dank aan Trudie). Hoe vaak dat gebeurt, hangt een beetje af van het weer en de situaties waarin we terecht komen. Volgende up-date vanuit Trinidad. Tot dan.
Terug naar Januari Kaap Verden Top