Juni
Vanuit Vlissingen hebben we Nederland verlaten. De eerste haven die we aandeden was Nieuwpoort (België). Omdat natuurlijk het WK bezig is hebben we daar voetbal gekeken; Nederland Chili 2-0. De volgende ochtend zijn we verder gegaan naar Duinkerken (Frankrijk) en weer een dag later kwamen we aan in Boulogne. Daar hebben we onze eerste kaap getrosseert; Cap Gris-Nez.Top

Na Boulogne voor een lange trip naar Dieppe (10 uur). Onderweg gewoon om 18.00 eten. En om +/- 20.00 uur komen we aan in Dieppe.
De rotsen om ons heen zijn indrukwekkend. En de haven ligt midden in het mooie stadje. Op dit moment (zondag) regent het in Dieppe. De eerste echte regen tot nu toe. Even goed om het zout van de boot te spoelen.

29 juni ook nog hoog bezoek uit nederland gehad. Fantastisch. Top

Juli

1 Juli We gaan verder richting Fécamp. Dat ligt ongeveer 30 mijl onder Dieppe. Een kleine 6 uur varen. De verwachtingen voor het weer zijn zoals de laatste dagen zijn. Rustig.

2 Juli In Fécamp zijn we een dag blijven liggen. Mooie aanloop door een heel smalle aanloop met veel zijstroming. Net Vlieland.

Ook nog de beschermvrouwe van de zeilers gevonden in een kerkje boven op de berg. Een stevige wandeling maar de moeite waard. Ook hebben we hebben het Bénédictine klooster gezien. Echt het mooste gebouw in heel Fecamp.

Er zat een 'piep' in de helmstok en daar wilden we even naar kijken. Even lopend naar een doe-het-zelf zaak (Brico). Een halve dag later hebben we een sleutel gevonden die past. Daarna even sleutelen en weer een dag voorbij.Terug begin Juli.Top

3 Juli Ouistreham.
We hadden alle tij mee (goed gedaan Leon) en dus ipv 9 uur varen waren we meer dan een uur eerder. Heerlijk. Die tijd verspeel je weer als je door de sluis moet. Die neemt de tijd. Heel veel tijd. Op weg naar Ouisterham ronde we nog een kaap. Ditmaal Cap 'a Antifer.


Beetje mist onderweg maar dat was zo weer weg.

4 juli. Aankomende dagen wat minder fraai weer en we blijven 3 dagen liggen in Ouistreham. We huren een auto om de omgeving te bekijken. D-day 6 juii 1944 is hier heel dichtbij. Erg indrukwekkend.

We moeten naar Caen om een auto te huren. Niet zo erg. We stappen met hond in de bus. Heen geen probleem. Fedde is erg populair. Na een mooie dag gaan we terug naar Caen om de auto in te leveren. En dan met de bus terug. Niet dus. Fedde mag nu de bus niet in. Het enige wat erop zit is om een taxi te nemen. Frankrijk verliest de wedstrijd en gaat naar huis. Hopeiijk kunnen we morgen ergens kijken hoe wij het gaan doen met voetbal.

5 Juli. Zoals verwacht vandaag veel wind en regen.

6 Juli We zijn nog een dagje blijven liggen. Regen kwam met bakken naar beneden. Beetje bijkomen van het voetbalfeestje van gister. We hadden de hoop al opgegeven dat we het konden zien. Heel Ouistreham was niet van plan om voetbal te kijken. En toen hoorde we veel tumult. Twee kroegen in 1 straat en allebei stond de tv aan. Toch nog gelukt dus.
Terug begin Juli.Top

7 Juli richting St. Vaast.
Beetje wind in het begin. Daarna is het nul wind. Bijna saai. Op een ding na. Onze plotter heeft er de brui aangegeven. Dus alles van de papieren kaart af. Alleen de positiegevens en snelheid kan Leon nog terug krijgen op het scherm. Als we veilig zijn aangekomen gaan we proberen dit opnieuw te schrijven en na veel proberen lukt. Kunnen we overmorgen zonder problemen naar Cherbourg. Maar eerst morgen St Vaast bekijken.

8 Juli. St. Vaast. Wat is het hier prachtig.
Het stadje zelf is een verademing. Zo opgeruimd. De historie kan je overal zien. De pilot die we hadden gelezen gaf al aan dat we ons niet moesten vergissen bij het binnen varen met de toren en het fort.

Links is de Toren rechts is het Fort. Een vergissing kan ik me best voorstellen. Daar tussen in ligt de droogvallende toegang tot de haven.
Zo'n 2 uur voor hoog water en 3 uur na hoog water kan je binnen varen daarna gaan de deuren dicht. Diepgang bij laagwater is ongeveer 30 cm, in de haven 250 cm.

Bij laagwater zie je de enorme oesterbanken links en rechts van het stadje.

Leon heeft ook nog gezocht. Vanavond geen eigen oesters eten ben ik bang.
Droogvallen doen ze hier zo. Gewoon tegen een muurtje leunen. Ze hebben het vast vaker gedaan.
Terug begin Juli.Top

9 Juli. Vertrek uit Cherbourgh richting Carteret bij de kanaal eilanden.
Wij kunnen de engelse eilanden niet aanlopen omdat Fedde niet aan land mag. Maar dat wisten we van te voren. Helemaal niet erg. Wij gaan verder langs de kust naar beneden. En snel ook.


We wisten dat het hier hard kon stromen maar deze snelheid hadden we niet verwacht. 11.8 knopen. Dan is het raar om te zien dat je toch nog een tegenligger aan ziet komen. Wind en stroom tegen. Dat gaat voor hun een lange trip worden.
Terug begin Juli.Top

11 Juli. Carteret.
Deze haven kan je bij voorkeur aanlopen bij een 1 uur voor hoog water. Je moet daar namelijk over een drempel heen. Maar Leon kan erg goed rekenen en we komen mooi op tijd aan. Als we de drempel voorbij gaan staat er een sterke stroom. We gaan schuin door de havenhoofden heen en even later liggen we vast op een mooi plekje.

Leuk rood bootje op hoog water. En leuk rood bootje zonder water.

Carteret is een erg leuke plaatsje wat behoorlijk Engels aandoet. Landelijke huizen met stenen muurtjes eromheen. Prachtig. Overal zitten mensen lekker te eten en te drinken op de vele terrassen. Echt een aanrader om te bezoeken. Hier zouden we best veel langer kunnen blijven.Terug begin Juli.Top

13 Juli. Granville.

Op naar Granville. vertrek 10.00 uur. Ook hier weer een drempel. In de REEDS almanac staat de periode dat je naar binnen kan. Maar 'kunnen' en 'mogen' is wat anders. Op de kade staan lichten die aangeven wanneer je naar binnen mag. En als we aankomen staan die op rood rood en rood. We moeten buiten dus nog even wachten. Daar is het behoorlijk aan het stuiteren en de ondieptes liggen toch wel erg dichtbij. Na een half uur heen en weer geschud te zijn, gaan de lichten op groen. We mogen naar binnen.Terug begin Juli.Top

15 Juli. St. Malo.
Nu onderweg naar St. Malo. Om 8.00 uur starten we de motor.
Mooie bootjes onderweg.

Hier is Leon al een keer met een boot geweest. Nu zijn we hier op eigen kiel. Erg spannend met de vele rotsen die er liggen en de sterke stroming. Ook hier kan het erg hard gaan. Maar zonder problemen komen we er makkelijk doorheen.

Als we aankomen gaan we direct een stukje lopen richting het mooie St. Malo. Maar we zijn een beetje overbluft door alle toeristen die er zijn. In de vorige havens/plaatsen waar we tot nu toe geweest zijn was het gewoon rustig. Even wennen. 's Avonds ga ik nog even een rondje lopen met Fedde. Niet richting St. Malo maar de andere kant op richting Alet. Even een bergje op en wat ik daar zie is een verrassing. Op de top van de berg staat het vol met bunkers met nog de inslagen van de granaten. Ook hier zie je wat de oorlog voor een impact heeft gehad. Maar achter de berg zie je een mooie baai met allerlei bootjes voor anker. Dit voelt als vakantie. De volgende dag gaan we hier zeker een rondje lopen. Dat rondje wordt een stevige wandeling van een paar uur. Bergje op... en weer bergje af... en weer bergje op...en. Maar dan zie je ook wel heel veel mooie natuur en oude landhuizen.
Terug begin Juli.Top

17 Juli. St. Quay Portrieux.
Even een kort bezoekje. Leon is wel erg te spreken over het crepe restaurantje waar we 's avonds even gaan zitten.Terug begin Juli.Top

18 Juli. Trebeurden.
Als we richting Trebeurden gaan hebben we onze eerste dolfijntjes gezien. Zou ook een keer tijd worden zeg. Kunnen trouwens ook bruinvissen zijn geweest.

Als we de haven aanlopen kunnen we nog niet binnen. Maar dat wisten we. Lampen staan nu nog op rood. De eerste mooring is een feit. Ik vaar de mooring tegen de in stroming aan. En Leon heeft hem direct te pakken. Even tijd om een Mie-soepje te eten en dan springen de lichten op groen.


Trebeuren geeft je ook direct een vakantie gevoel. Ze hebben zelf een kleine kermis bij de haven en er zijn vele terrasjes en barretjes. In een mooie baai zijn mensen lekker aan het zwemmen. Tropische muziek komt uit de speakers. Tijd voor een biertje.

Het droogwrijven na een zwempartij door Leon wordt erg gewaardeerd door Fedde. Ze begrijpen elkaar wel.

Ook hier zie je duidelijk bij laag water de drempel liggen.


Als we weer op weg gaan is het nog donker. De 'klap' drempel blijft tot 6.35 uur open. Maar dan hebben we te weinig water onder de kiel. Om 5.50 uur starten we de motor en vertrekken. Leon is al vroeg met Fedde uit geweest en ontbijten doen we onderweg wel. Op naar L'aber Wrach.Terug begin Juli.Top

21 Juli. L'aber Wrach.
Dit is een klein plaatsje met niet echt een centrum. Maar wel met meer dan genoeg eettentjes. Ik heb eindelijk oesters gegeten. In de haven liggen heel veel grote boten. Wij vallen hier een beetje in het niet. We zien tot onze verrassing een Deense boot die we voor het eerst in Vlissingen tegen kwamen. Altijd leuk. Een uurtje later zijn ze vertrokken.Terug begin Juli.Top

23 Juli. Brest.
Om 10.30 vertrekken we richting Brest. Niet de beste haven om aan te lopen (getijde technische). Maar we willen Brest niet missen. Daar kunnen we ook kijken of ze hier Imray kaarten hebben.
Het eerste stuk zouden we een beetje stroom tegen hebben. Daarna heeeeeeeel veel mee. En dan weer tegen. Dat valt toch iets anders uit.
Eerste stukje stroom tegen, klopt. Dan een klein beetje stroom mee, valt erg tegen. En daarna het laatste stuk weer tegen. Heel lang tegen. Jammer. De laatste 5 mijl zetten we de motor aan. Klaar voor vandaag. Wel hebben we de hele route de gennaker erop gehad. Dat dan weer wel. Als we de haven binnen lopen zien we de Deense boot weer liggen. De volgende morgen zijn ze weer vertrokken. Toeval?Terug begin Juli.Top

26 Juli. Audierne.
Weer vroeg uit de veren voor de bemanning van Taaltje. Leon gaat om 5.00 uur zijn bed uit om Fedde uit te laten. Even vlug tanken en ervan door. Het was mooi in Brest. Als we de havenhoofden passeren staat er dikke mist op ons te wachten.

Als ik naar boven kijk zie ik al de blauwe lucht, voor me is het wit. De ochtend begint. Na een uurtje is de mist verdwenen. Tussendoor mooie plaatjes van vuurtorens en rotsen in de mist. Wel weer zijn er een paar dolfijnen gespot. Door mij dan. Leon heeft niets gezien. Deze keer waren het er 3. We staan nu totaal op 5.

Na een tocht van ongeveer 6 uurtjes lopen we de haven van Audierne binnen. Schraap. Hu stop. We hebben wat geraakt. Leon duikt later onder de boot en kan geen schade vaststellen. Even aankijken hoe het verder gaat. Leon duikt de volgende ochtend toch weer even onder de boot. Toch nog even checken natuurlijk. Er zat nog een takje tussen het roerblad en kiel. Verder lijkt alles okay. We gaan de situatie volgen tijdens de verdere tochten. Wellicht ook nog ergens de boot even uit het water om te kijken.
De rest van de dag gaan we heerlijk wandelen. De natuur is wederom prachtig. Boven op de berg zien we een prachtig huis staan met prachtig uitzicht op de haven.

Het havenstadje zelf kan wel wat verf gebruiken. Als we na de wandeling terug bij de boot komen moeten we net als gister weer verkassen. Ondertussen zijn er verschillende Nederlanders binnen gekomen. Het blijkt dat zij ook een mooi plan hebben; ze laten de boot in dit gebied en varen elk jaar een stuk verder vanuit de haven waar de boot op de kant is gegaan. Het gebied is hier zeker de moeite voor.Terug begin Juli.Top

28 Juli. Lorient. (Port Louis om precies te zijn)
Het is 7.35 uur als we de haven in Audierne uitlopen. Even alles checken natuurlijk. Motor: goed. Helmstok: okay. Misschien wat zwaarder, maar dat kan ook aan de stroom liggen die er nu staat. We gaan verder. Terloops komen we nog een boot tegen die we in Vlissingen ook hebben gezien. Even zwaaien natuurlijk. Vandaag een lange trip van 12 uur naar Lorient.
Net voor we de haven invaren, komen we een sportief bootje tegen. Hij speert over het water. Op de AIS zien we dat hij 20 mijl per uur doet. Hebben we nog nooit gezien. Andere hebben wat meer moeite met de wind. Eentje kan nog maar net uitwijken voor een hele snelle veerboot.
Om 18.05 liggen we in Lorient. Wat een prachtig stadje. En ook een erg fijne haven. Ze hadden zelfs fietsen te leen zodat we boodschappen konden doen een dorp verder.

We hebben eindelijk ons bijbootje opgeblazen en met Fedde een rondje gevaren. Ik kan niet zeggen dat hij het nu zo leuk vind. Misschien was een kano wel leuker voor hem.

Ook gingen we weer op zoek naar de goede kaarten. Op naar Lorient met een veerpontje. Echt heel leuk. Daar zijn we nog geinterviewd door franse die de engelse taal wilde oefenen. Onder het genot van een drankje deden ze erg hun best het gesprek op gaan te houden. Fransen die Engels willen leren, is altijd goed natuurlijk. Minder leuk het wachten tot de winkel weer eens open gaat om de kaarten te kunnen kopen. 14.30 uur!Terug begin Juli.Top

31 Juli. Port Haliguen.
10.15 uur vertrek uit Lorient. We waren bijna ons bootje alweer kwijt. Lijntje liet los en weg bootje. Maar na een snelle actie van Leon is het bootje weer gevangen. Onderweg helemaal geen wind. Motoren.
Om 16.00 uur komen we aan in Port Haliguen. Ziet er een beetje saai uit. We gaan gelijk aan de wandel en komen na een saai stuk lopen in het dorpje terecht. Daar komt alles goed. Na een lekker broodje op een erg fijn terras lopen we weer terug. De volgende dag gaan we met Fedde zwemmen en oesters zoeken. En jawel de eerste zelf gevonden oester is een feit.

's Avond geprobeerd met het bijbootje te gaan varen. Helaas wilde de buitenboord niet starten. Na enkele malen proberen de motor te starten, zij we ermee gestopt, zeker omdat een nieuwe achterbuurman als een nieuwsgierige journalist zat te kijken wat we aan het doen waren en hij zijn avondplezier hier mee kon verkrijgen.
Terug begin Juli.Top

Augustus.

2 Augustus. Pornichet.

17.55 aankomst in Pornichet. Behoefte aan een biertje. En warempel die vinden we in een Ierse pub. Pornichet blijkt een echt toeristenstadje te zijn. Het lijkt wel of mensen van overal hier naar toe komen om vakantie te vieren. Het stadje is ook geheel gericht op de toeristen, maar echt mooi of gezellig konden we het ook weer niet noemen. Wel lekkere koffie op een terrasje met de hond uit laten 's ochtends. Op zondag gaan we op zoek naar frietjes want het is tenslotte frietdag. Maar het enige wat we vinden zijn 'fish and chips'. Soms zit het mee en soms zit het tegen. Terug begin Augustus. Top

4 Augustus. Port Joinville. (op een Frans eiland)
19.00 uur aankomst. Kunnen we eigenlijk niet veel over melden. 's Ochtends vanuit de haven gebeld of er plaats is in de haven van Port Joinville. In de haven was plek genoeg, kom derhalve gerust, was het antwoord. Toen we er uiteindelijk aankwamen kregen we alsnog de mededeling dat de haven vol was. We konden in de vissershaven terecht. Daar konden we pas om 21.00 uur naar binnen in verband met hoogwater (2 uur voor HW). Dat betekende derhalve eerst 3 uur wachten in een haven waar je niet van de boot af kon om vervolgens naar de vissershaven te kunnen gaan. In de vissershaven liggen we 7 boten dik. En al die mensen over je boot lopen. Niet echt top. De volgende dag kunnen we ook pas met hoogwater weer naar buiten. Maar dan ligt de haven alweer vol. We varen direct door naar Les Sables d'Olonne. Wel jammer want het eiland zag er erg mooi uit. In de korte tijd dat we er geweest zijn, zijn wel een aantal dingen opgevallen; het is een soort Texel. Voornamelijk Franse jeugd lijkt hier te komen en gezinnen met jonge kinderen. Het is ook het eiland waar iemand zijn oude eend nog naar toe kan brengen. De 2-cv-s zijn hier helemaal in. We denken dat je die er bij krijgt als je een huis huurt.Terug begin Augustus. Top

5 Augustus.Les Sables d'Olonne.
Aankomst 18.00 uur. s'Avonds de eerste regen sinds een tijdje. Mag de pret niet drukken. Want de volgende dag...
...is weer prachtig.
We maken een wandeling langs de kust. De Atlantische oceaan. Indrukwekkend. Fedde hebben we niet durven laten zwemmen. Overal wordt aangegeven dat er gevaarlijke stroming kan staan. We willen niet dat Fedde hier risico's gaat lopen.

Hier hadden ze een buitenbad gemaakt in de oceaan. Prachtig gedaan. Een soort Natural pool als op Aruba, alleen is deze een handje geholpen.

Uiteindelijk een fantastische wandeling met veel verschillende gezichten, strand, water, duinen, bos en uiteindelijk een biertje om na te genieten. Op het terras gesproken met een paar mensen die vanuit hier rechtstreeks naar La Coruna willen gaan varen. Echter kon dat nog even duren, omdat de wind erg ongustig staat en het weer instabiel is voor enkele dagen. Ook wij hebben door het mindere weer besloten om een dagje langer te blijven liggen.

Hierdoor kwam er weer wat klustijd vrij. Uiteindelijk deed de buitenboormotor het ook weer, is de sluiting bij de ankerketting eindelijk vervangen en hebben we de eerste weerfaxen proberen te ontvangen via de wereldontvanger. Dit laatste is nog niet helemaal gelukt, maar het begint er wel al op te lijken.

Verder hebben we een leuke ontmoeting gehad met een Frans stel. Toen we de haven binnen voeren, zag een man onze boot. Hij vond hem echt heel mooi. Een dag later vroeg hij of hij mocht komen kijken. En ja hoor, hij kwam zelf met zijn vrouw of vriendin (weet je nooit in Frankrijk) om de boot te bewonderen. Als bedankje hebben ze een lekker brood en aardbeienjam gebracht! Voor onderweg. Supertop.Terug begin Augustus. Top

9 Augustus. La Rochelle.

De eerste brug sinds we in Frankrijk zijn; richting La Rochelle. We pasten er maar net onderdoor; 30 meter hoog (dus maar iets meer dan 15 meter over).

Wat een indrukwekkend gezicht als je de havens van La Rochelle nadert. Hier tussen door is de Port Vieux, midden in de stad. Wij hebben gekozen voor een haven net buiten de stad, gelukkig maar. We begrepen van een Nederlander die in de stad ligt, dat er erg veel lawaai is tot 's nachts 2 uur. Dat geeft niet, zo lang je het zelf maar bent die lawaai maakt. De eerste avond is dat ons ook best gelukt, met het gevolg een kater de volgende dag. De eerste dag hebben we het bijbootje weer opgeruimd en in de tas gedaan. Binnenkort gaan we richting Belgie om Fedde naar Frank te brengen en moet het bijbootje in de boot gelegd worden. Verder zijn we weer op zoek gegaan naar goede waterkaarten. En warempel, verschillende winkels hebben Imray-kaarten. We zijn nu bij met de kaarten tot onder Lissabon, dat is alweer een heel eind. In ieder geval even geen Franse kaarten meer (SHOM). Deze zijn echt gewoon te groot voor onze kaartentafel.

Op maandag weer een lekkere wandeldag ingepland. 's Ochtends op tijd weg en dan 4 uur wandelen langs het strand om te eindigen in de stad voor een lekkere lunch. Ook hier weer veel toeristen (en dan echt veel), ze lopen alleen maar in de weg. Maar ja, daar hebben ze vakantie voor. En ook hier weer veel oesterzoekers en zo waar, wij hebben ook weer 3 oesters gevonden. Ilse eet ze al gewoon op, Leon vertrouwt het nog niet zo. Liever een betrouwbare lunch in de stad bij een creperie. Echt een toppertje, voor € 7,90 een beetje sla, een belegde pannenkoek en een ijsbolletje of koffie na! Hoe lief.

Morgen weer verder. Op naar Royan, waarvandaan we Fedde naar de Ardennen gaan brengen. Wordt even een moeilijk momentje.

Terug begin Augustus. Top

12 Augustus.Royan.
Laten we beginnen met een mijlpaal. Dit is de dag dat we de 1000 mijl op onze log gaan halen vanaf Stavoren (onze snelheidsmeter is niet helemaal juist).

De tocht van La Rochelle naar Royan moet om Ile d'Oleron heen. Er is wel een mogelijkheid om achter het eiland langs te gaan, maar dit wordt ten zeerste afgeraden en wel om 2 redenen; 1) vertrek op HW La Rochelle om HW Royan aan te komen betekent met LW door de enge geul achter het eiland en 2) de lokale zeilers geven aan dat je nooit weet hoe de deining vanaf de Atlantische Oceaan onder het eiland de doorvaart beinvloedt. Dus mooi buitenom en gelukkig ook maar! Het ronden van de noordkant van het eiland viel een beetje zwaar (veel golven/deining), weinig wind, dus veel rollen van de boot. Niet fijn voor ons als mensen, maar zeker niet fijn voor onze Fedde. Na de ronding kwam een heerlijk windje om naar Royan te varen. Ondanks dat we de motor bij moesten laten staan, was dit op en top genieten. Op dit stuk hebben we ook voor het eerst de stuurautomaat anders ingesteld, waardoor die minder zenuwachtig bij blijft sturen. Wat een fijn gevoel is dat dan om met een stille stuurautomaat te varen!Een grappige ervaring tijdens deze tocht was dat de douane een controle wilde komen houden op een zeilschip. Eerst wilden ze dat bij ons doen, maar we denken omdat we AIS hebben, we niet bezocht werden. Een Engelse collega, iets verder op, werd wel onder handen genomen (achteraf bleek alleen via de marifoon contact geweest te zijn, waarbij de Engelse schipper vond dat de vrouw wel een erg aantrekkelijke stem had (a la Jane Birkin) en graag haar aan boord gehad zou hebben, maar dat was niet het geval).

Omdat we in Royan wat langer zouden blijven liggen om Fedde naar Malmedy (Beligische Ardennen) te brengen, hebben we besloten de boot er eventjes uit te laten halen. Ook om te laten kijken of we mogelijk toch wat schade hadden vanuit Audierne. Zoals verwacht viel het allemaal mee. Er was een deukje in de koker van de roeras. Deze deuk is er ter plaatse verder uitgeklopt. Het roer liep hierdoor wel weer wat soepeler (was dan toch wel nodig). Het uit het water halen van de boot was hier wel een belevenis. Dit was voor ons de eerste keer dat we varend uit het water getild werden door een kraan. Erg spannend. De man van de kraan zei, toen we de kraan aanvoeren (geen aanleggen mogelijk): schroef stil, dan ga ik hijsen. En zo geschiedde. Ineens hangt de boot met ons erin, hoog in de lucht. Uiteindelijk is het prima gegaan, maar deze methode heeft zeker niet onze voorkeur! Eigenlijk doodeng.

Een dag later zijn we nog eens met Fedde goed gaan wandelen, voordat we hem naar Malmedy zouden brengen en hebben we een auto geregeld. De wandeling was wederom erg mooi, erg mooie baaien gezien met daar omheen mooie huizen. Het weer zat enkel niet mee. Flinke regenbuien maakte dat we het iets korter hebben gehouden dan we hadden gewild.


's Middags even bij de Engelse schipper op bezoek om wat bij te praten en de foto's van de onderkant van de boot te bespreken. Blijkt dat deze meneer (Paul Stevens) erg veel keuringen verricht aan schepen en zelfs een boek heeft geschreven over van allerlei technische onderwerpen, waaronder ook anodes. Toen de boot uit het water was hebben we ook gelijk gekeken naar de anode, deze was redelijk op, maar volgens de mensen van de haven nog wel ok. Volgens onze Engelse vriend wel ok, maar wel aan vervanging toe (bijna 50% op). Derhalve bij de volgende stop waar de boot uit het water gaat (ergens november/december) moeten we de anode gaan vervangen. Als laatste hebben we tijdens deze stop ook de motor zijn beurt laten doen, er waren precies 298 uren op de teller (volgens het onderhoudsboekje moet een servicebeurt bij 300 uur). De onderhoudsman vond dat de motor er prima uit zag en goed was ingebouwd, altijd fijn om te horen!Terug begin Augustus. Top

13 Augustus.Malmedy.
Vervolgens kwam de grote dag; Fedde naar Malmedy brengen. Een bemanningslid en dierbare vriend minder op de boot. We hadden besloten de reis naar Malmedy over 2 dagen te verdelen (ca 500 km per dag) en niet over alle tolwegen te rijden, maar veel binnendoor. Dat laatste is leuk als er ook iets te zien valt. Dat viel heel erg tegen, waarna we uiteindelijk toch nog de tol betaald, maar ja, zo kan het gaan. Op vrijdagavond zijn we gestopt in een plaatsje net boven Parijs, een stuk van de snelweg af om te overnachten in een gite. Fantastich!! Fedde was hier welkom, wij konden heerlijk eten en na een 8-tal weken op de boot ook weer eens in een bed slapen. Het restaurant was niet groot, maar het eten was erg lekker. Toevallig zat ook Marco Bakker in dit restaurant rustig zijn diner te nuttigen. We moesten aan iedereen de groetjes doen. Echt waar.

Op zaterdag dan echt doorrijden naar Malmedy. Frank zou ongeveer om 18.00 u thuis komen. Wij waren om ca 16.30 u in Malmedy. Wat een vreemd moment. Fedde is dan toch al ruim 7 jaar bij ons, altijd mee op de boot, altijd in de buurt. Maar nu gaat hij op hoogtestage voor een x aantal maanden. Gelukkig hebben we een uitermate goede keuze gemaakt. Frank ontvangt Fedde bijzonder goed en het ziet er naar uit dat het heel goede vrienden zullen worden. Dit blijkt ook wel als we op zondag een eind gaan wandelen met Frank en Fedde, ze liggen elkaar wel. Frank heeft ook direct een facebook-pagina gemaakt voor onze Fedde! Zoek onder vrienden van Fedde Biermans.Terug begin Augustus. Top

20 Augustus.Anglet, Biarritz, Bayonne.

Het was maar goed dat we de motor een beurt hebben gegeven, de reis naar Anglet betekende een nacht doorvaren met weinigtot geen wind. De reis was ongevaar 135 mijl. 's Middags vertrekken om een dag later 's middags aan te komen. Ook deze reis verliep eigenlijk vlekkeloos. Met zijn tweeen een nacht doorvaren blijft toch een speciaal iets. Je moet elkaar de rust gunnen om ook iets te kunnen slapen, maar je moet ook de rust pakken, anders wordt je te moe. Allebei toch wel een aantal uren goed kunnen doorslapen. Mooie plaatjes onderweg van zonsondergang en zonsopgang. Uiteindelijk is dit toch meer mijlen varen dan echt zeilen, ondanks dat we van de geplande 27 uur er maar 24 over hebben gedaan. Van die 24 hebben we 4 uur zeker alleen op zeil gedaan en de overige uren mooi kunnen motorzeilen (windkrachtje 2-3 oost).

De dag nadat we aan zijn gekomen, hebben we buskaartjes gekocht (2 euro per stuk, geldig 24 uur om naar Biarritz en Bayonne te kunnen gaan vanuit Anglet). Werkt uitstekend. Zelfs voor toeristen.
Eerst naar Bayonne!

Wat een mooie oude stad. Met een rijke historie. Wie van oude steden houdt, moet hier zeker eens naar toe. Nadat we een aantal uren door de stad hebben gewandeld, zijn we met de bus naar Biarritz gegaan. Een heel andere stad met weer een heel eigen sfeer. Enerzijds erg chique, anderzijds zijn er gelukkig ook erg veel gewone toeristen. Veel te bekijken, zeker vanaf een terras. Over de prijzen: 2 Affligem van 1/2 liter erg lekker zo'n belgische biertje; € 18,-, 2 pizza's met 2 bier; € 25,- hmmmmmmm heerlijk.

Vergeleken met Parijs een stuk goedkoper. De kustpartijen van Biarritz zijn echt supermooi, overal met rotsen en superhelder water.

Ook in Anglet zijn we een dagje langer blijven liggen. We hebben de was gedaan (naar een laverie et nog steeds dezelfde buskaartjes), de boot weer eens helemaal gepoetst van binnen, voorbereiding van de reis van morgen gedaan (richting San Sebastian), de website bijgewerkt en zo gaat de dag weer erg snel om.Terug begin Augustus. Top

24 Augustus.San Sebastian (Spanje). Een relatief korte trip van Anglet naar San Sebastian (ca 25 mijl). Het bleek wel verstandig te zijn om met de ebstroom mee naar buiten te varen; toch een 3 knoop mee, al is het voor een klein stukje. De wind is ook vandaag weer weinig. Wat we kunnen zeilen, doen we. Het meest spectaculaire is wel het uitzicht. Links van ons het begin van de Pyreneeën. Eveneens is het Mariabeeld op de berg voor San Sebastian ook al zichtbaar en daarmee een gemakkelijk richtpunt. Vlak voor San Sebastian is er een andere haven. Deze ligt helemaal ingeklemd tussen de bergen en zie je pas als je echt recht voor de opening zit. Verder verloopt de tocht vlekkeloos. Ergens halverwege de Baskische en Spaanse gastenvlaggen gehesen. Hola Spanje. En alvast aan de tapas.

De haven van San Sebastian is voor bezoekers erg beperkt. Hier kunnen maximaal 2 schepen van ongeveer 11 meter achter elkaar liggen en dan misschien 2 of 3 dik. Maar wij hebben een mooi plaatsje hier aan. De eerste dag liggen we er met 3 schepen, de tweede dag liggen we daar nog maar met één schip. De waarschuwingen dat er beperkt plek is, komen wellicht aan bij alle andere watersporters.
De haven ligt aan de voet van het oude centrum, je stapt de boot uit en je bent tussen allerlei tapas-bars (pinxtas op zijn Baskisch).

Het havenkantoor is natuurlijk gesloten op zondag, tradities zijn er om in ere te houden. Hierdoor moesten we ons melden bij de RNCSS (Royal Nautical Club San Sebastian) met een supergaaf clubhuis, bestaande uit een soort van bar/lounge, terras, restaurant, fitnessruimte en nog meer. Tijdens de ontvangst werd ons duidelijk gemaakt dat we voor de komende dagen van alle faciliteiten gebruik mochten maken, omdat we in de haven liggen. Dus na alle formaliteiten een biertje en een wijntje op het terras met uitzicht over de baai, wat een mooie ervaring. Je waant je bij de Spaanse koninklijke familie (die in San Sebastian hun zomerresidentie hebben). Hier zijn we toch maar even langer blijven zitten. Een wijntje en een biertje voor € 3,20!!
Vervolgens terug naar de boot. Het blijft gek om zonder Fedde te zijn, we hebben nu behoorlijk wat tijd om andere dingen te doen. Anders waren we toch weer eerst een aantal uren ons schuldgevoel aan het inlossen bij Fedde; op zoek naar een zwemplek, stokken gooien, etc. Nu dus rechtstreeks terug naar de boot. Flesje wijn opengemaakt en daar staan de eerste Nederlanders aan de wal; hoi roepen ze. Leuk voor ons om weer eens Nederlands te spreken. We nodigen ze uit en even later zijn we allerlei ervaringen aan het uitwisselen. Deze mensen hebben Nederland even achter zich gelaten vanwege het weer. Het blijken zeilers te zijn met een Victoire 933 (erg mooi schip ook) met een ligplaats in Enkhuizen. Erg gezellig. Daarna zijn we nog de stad in geweest voor ons zondagsfrietje. Dit is gelukt bij McDonalds, zeker niet de favoriet. Maar je moet wat. Daarna in een cafeetje de wedstrijd van Barcelona gekeken (3-0 met 2 keer Messi), gevolgd door een verdere avondwandeling. Het resultaat was dat we een cafeetje hebben gevonden waar ze Bavaria bier verkochten. Daar zijn we dan toch meer even gestopt. Heerlijk zo’n Brabants biertje in Spanje.
Een dag later is het rusten geblazen van zo’n avondje stappen. Het is erg druk aan de kade en er zijn veel mensen die even een praatje willen maken met ons, omdat ze het schip zo mooi vinden. Deze complimenten zijn uiteraard voor de ontwerper van ons schip; dhr. C. Taal. ’s Avonds komt een supergave tweemaster binnen gevaren. Deze krijgt een aparte plek aan de kade en terecht. Dit blijkt het opleidingsschip van de nautische opleiding uit Bilbao, de Saltillo. Een ontwerp uit Amsterdam van de Vriesch-Lentsch, gekocht door een rijke Spanjaard van een Nederlander en zodoende in Spanje terecht gekomen. Hier hebben ze het geheel gerestaureerd en weer in gebruik genomen.
Vanuit San Sebastian gaan we vervolgens naar Zumaya, 15 mijl verderop. Ilse kan hierdoor in de ochtend nog wat werken, ondanks het ontbreken van een internetverbinding. Dit blijkt over de gehele linie toch wel een probleem te zijn. Dan is in Nederland dit toch erg goed geregeld. Nu moeten we vaak op zoek naar een plek waar internet is om gegevens op te halen om vervolgens de mails te verwerken, en dan weer terug om de mails te versturen. Erg omslachtig en onpraktisch, iets afwerken in één keer is hierdoor erg moeilijk. Dit geldt eveneens voor het bijhouden van de website. Vandaar dat dit ook zo onregelmatig gebeurt. We gaan er van uit dat dit wel beter gaat worden.Terug begin Augustus. Top

26 Augustus.Zumaya
De volgende stop is Zumaya een stadje dat onderweg ligt richting Bilbao. Even kijken of hier internet is om ook weer wat te kunnen werken en wellicht de website bij te werken. De reis van San Sebastian naar Zumaia is nog korter dan de vorige, slechts een kleine 15 mijl, maar achteraf bleek het wel een enerverende reis te zijn met erg veel deining vanuit de Atlantische Oceaan. Hier moeten we duidelijk nog beter rekening mee leren houden. Pas op 1,5 mijl van de aanloop naar de haven werd die goed zichtbaar. Daarvoor zie je alleen een kolkende massa. Uiteindelijk zijn we ongehavend aangekomen, maar gerieflijk over varen is anders.

Het stadje Zumaia is een en al rust vergeleken met San Sebastian. Goed tussen bergen ingeklemd. Vanwege de internetverbinding toch besloten hier een dag te blijven. Nog wat problemen met het uploaden van de site gehad maar dat is gelukkig verholpen.Terug begin Augustus. Top

28 Augustus.Bilbao (haven Getxo)
Van Zumaia naar Bilbao is zo’n 45 mijl tot in de haven. De haven, Getxo, ligt dan nog eens zo’n 10 km van de stad Bilbao. De trip van Zumaia naar Bilbao verliep lekker vlot, ’s ochtends 9.30 u weg (het havenkantoor was niet eerder open om de sleutel van de haven weer af te geven) tot ca. 18.00 u. Wel weer voor het grootste deel de motor bij gehad, maar uiteindelijk toch ook een aantal uren lekker alleen op zeil kunnen varen. Tijdens de reis wel een primeur: De eerste echte dolfijnen rond Taaltje.

We telden er wel een stuk of 10!! Supergaaf om vanaf je eigen bootje dolfijnen te zien zwemmen, naast de boot, voor de boot langs, en het leek wel onder de boot door. Mooi mooi mooi. Alle vorige dolfijnen bij de Franse kust waren heel ver weg. Dit was echt dichtbij.

Na zo’n dagje varen is het wel lekker om ’s avonds even te niksen. Het was ook sinds lange tijd slecht weer voor onze begrippen op dit moment (veel wind en regen). Om vanuit de haven naar Bilbao te gaan, rijdt er een metro. Dit is echt goed geregeld. Je koopt twee dagkaarten en je kunt de hele dag van de metro gebruik maken. De metro stopt op alle belangrijke plaatsen in de stad. Wij zijn uitgestapt bij het Guggenheim museum. Sinds Fedde er niet bij is, hebben we de mogelijkheid weer een museum te bezoeken.

Allebei waren we niet erg onder de indruk van de tentoonstelling van dat moment; veel werk van Braques en Yoko Ono. De eigen collectie met Goya was er niet. Jammer, maar helaas. Na het museum zijn we verder de stad in gegaan. Het blijkt dat hier het WK voor basketbal aan de gang is. Verschillende nationaliteiten waren in de stad aanwezig, waaronder Finnen en Amerikanen. We hebben enkel de fans gezien, geen wedstrijd. Wij wilden vooral zelf ook de stad bekijken. En dat is zeker de moeite waard. Er staan, zeker in het oude stadscentrum, erg mooie gebouwen. Ook lekker kunnen eten in het nieuwe stadscentrum met veel eetgelegenheden. Al met al een mooie dag in een mooie stad. Ondertussen had Ilse contact gehad met een opdrachtgever waarvoor ze even aan de slag moest. Dat betekende een dag langer in de haven en op zoek naar een internetverbinding waarmee veel gigabytes verstuurd kunnen worden. Deze hebben we gevonden bij een cafeetje Silvers op de haven. Gelukkig ging het om maar één of twee bestanden die verstuurd moesten worden. We sloten de dag af met kijken naar een voetbalwedstrijd van Bilbao met de plaatselijke mensen en een drankje.

Deze wedstrijd werd gewonnen door Bilbao. Tegen wie... geen idee.Terug begin Augustus. Top

31 Augustus.Santander
Nu op naar Santander (Dag Baskenland). De zelfde afstand en het zelfde weer. Gevolg... Weer een gedeelte op de motor en hopen op voldoende wind om ook een stuk alleen op zeil te kunnen doen. En ja hoor, daar was de wind weer. Later nam de wind nu nog verder toe, wat het aanleggen in de haven even wat moeilijker maakte (rond 23 knopen). We zijn het ook niet meer gewend die wind. De havenmeester bleef in de buurt om de lijnen aan te pakken. Later bracht hij ons in zijn golfkarretje met gezwinde spoed en veel plezier naar de bushalte, zodat we ’s avonds toch op een mooie tijd in Santander konden zijn om de frietjes van zondag proberen te scoren. Patatas Brava. Lekker

Gelukt. Havenmeester bedankt.

Tijdens onze hele reis in Zuid Frankrijk en Spanje zijn we weinig zeilboten tegen gekomen, tot in Santander.

Er was een wedstrijd voor boten zoals wij; naar schatting een stuk of 30. Mooi gezicht met alle spinnakers op. Voor de haveningang waren er nog veel meer zeilbootjes strak aan de wind aan het varen of ruim voor de wind. Deze bootjes waren alle voorzien van landmerken, waardoor voor ons al snel duidelijk werd dat er ook een internationale wedstrijd gevaren zou gaan worden. Nog even later werd duidelijk dat in Santander de wereldkampioenschappen zeilen gehouden worden vanaf 11 september.

Tijdens ons wandelingetje ’s avonds door Santander hebben we een paar Nederlandse deelneemsters kunnen zien die de boot aan het prepareren waren. Verder nog weinig Nederlanders aanwezig, voornamelijk Engelsen die zich aan het invaren zijn. Wellicht hebben ze wat meer voorbereiding nodig dan onze Nederlandse zeilers. We zullen het later wel zien bij de huldiging.
Net zoals in Bilbao hebben we een hele dag de tijd genomen om Santander te bezichtigen. Ilse vindt de stad echt supermooi, mooier dan wat ze tot nu toe heeft gezien. Zeker met het prachtige weer dat we hebben. Langs de havenkant zijn de wedstrijdzeilers of bezig met hun boten te prepareren of zijn ze aan het trainen op het water.

Verder op de punt van ingang van de rivier naar de zee staat een geweldig soort van kasteel, gevolgd door mooie stranden en een prachtige binnenstad. Achter de haven ligt een zwembad waar de hele plaatelijke bevolking te vinden is. Het is niets meer dan de schuine helling die het water in loopt. Met hoogwater veel water in de kuip. Met Laagwater wat minder. Who cares.

Het weer gaat morgen, als we eigenlijk verder willen, wat spannend worden. De berichten over de swell (deining) zijn voor dinsdag nog best wel behoorlijk (iets over de 2 meter bij Gijon) en wind wel uit de goede hoek van 5 en mogelijk 6. Gezien we deze trip (90 mijl) ’s nachts willen doen, willen we ons de ellende van een erg onbehaaglijke tocht besparen.Terug begin Augustus. Top

September

4 September.Gijon.
Na een dag wachten in Santander vanwege de wind en deining (en een beetje werken), zijn we om 16.00 u begonnen aan de nachttrip naar Gijon van 90 mijl. In de haven hoorde we de wind door de masten gieren. Geen fijn vooruitzicht. Maar toen we op het grote water waren, bleek de wind al snel helemaal op. Het gevolg, grootzeil alleen op en motor bij en dat voor 18 uur! Daar ga je niet blij van worden. Gelukkig hebben we in 2013 een nieuwe motor laten inbouwen, maar het blijft raar om als zeiler op je motor te moeten varen.
Waar je wel blij van gaat worden is als je bezoek krijgt van wel 50 dolfijnen. Voordat de avond valt, verzamelen ze zich om onze boot.
Ze zijn om de boot aan het spelen, even sneller zwemmen dan de boot en dan ineens onder de boeg door. Als Ilse op de boeg staat zijn er wel 10 dolfijnen ervoor aan het zwemmen. Heel mooi om te zien. 's Nachts hebben ze zich ook nog even laten zien. 's Ochtends hebben we helaas geen nieuwe dolfijnen meer gezien. We konden ons dan ook richten op een veilige aanloop naar Gijon.

Rond 11 uur waren we in de haven van Gijon binnen. En tot onze verbazing is het hier heel erg rustig. Samen met een Duitser liggen we aan de steiger voor visitors. Zo, nu zijn we klaar om de stad te gaan verkennen. Maar eerst maar een biertje op de boot gedaan (lekker op tijd).
Ook deze stad heeft weer een fantastische charme. Mensen zijn superaardig en overal zijn er restaurantjes en cafeetjes waar veel gebruik van gemaakt wordt. Wij hebben het ons ook gemakkelijk gemaakt en zijn ’s middags bij een restaurant ook voor het dagmenu gegaan; beginnen met een bord paella, gevolgd door een gang met entrecote en frietjes en eindigend met koffie voor Ilse en Tiramisu voor Leon. Dit alles met een lekkere huiswijn voor € 30,- all-in. Echt top en superlekker. Na deze nuttige stop zijn we nog verder de stad rond gegaan. Uiteindelijk eindigend bij een restaurantje waar veel mensen buiten op de rand van een muurtje cider (sidra) aan het drinken waren. Voordat je dit kunt drinken, hebben we een training gekregen van de lokale mensen hoe dit goedje in je glas te schenken: je rechterarm gestrekt de lucht in met de fles en je linkerarm gestrekt naar beneden om vervolgens de cider in het glas te laten vallen. Ilse had het goed onder contole, Leon miste nog al eens het glas. Als je dan iets in het glas hebt, drink je ervan, maar eigenlijk niet helemaal op. Het laatste beetje gooi je over het stukje rand waarvan je hebt gedronken weg, zodat anderen ook weer uit het glas kunnen drinken. Een bijzonder gezellig ritueel. http://visitgijon.com/2011/07/18/in-gijon-you-dont-drink-cider-you-live-for-it-dont-miss-the-gijon-cider-route/
Terug begin September. Top

8 September.Ribadeo.
De tocht naar Ribadeo begint erg vroeg. Om 5.45 uur uit de veren om dan om 6.30 uur in het donker te vertrekken. Toen we naar het toilet gebouw liepen waren nog enkele kroegen de laatste gasten naar buiten aan het werken. Een levendige stad. 
Als we op het open water zitten begint een mooie, maar lange dag. Weer geen wind. We proberen van alles om die motor uit te kunnen zetten. Maar zelfs de gennaker wil niet in de lucht blijven. Om de dag toch een beetje kleur te geven, besluiten de dolfijnen zich weer te melden. Een groep komt langzaam richting de boot zwemmen. Springen een paar keer de lucht in en verdwijnen weer. Dat was de voorstelling voor vandaag. 
Na een lange saaie dag op het water begint het net als we de haven van Ribadeo aanvaren ook nog te regenen. De havenmeester staat al op ons te wachten om de lijnen aan te nemen en direct de sleutels van de haven te overhandigen. Het is feest is het dorp. Hij heeft nu geen tijd. Morgen gaat hij alles wel regelen. 
De zoektocht naar de 'op zondag frietjes dag' was dit keer niet zo'n succes. Ach ja het kan niet altijd mee zitten. De volgende dag maakt alles goed. Onze eerste processie. Okay, we hebben er een dagje op moeten wachten. (Gisteren was het hier erg slecht weer en dat hielp ook wel bij het besluit om langer te blijven). Maar vandaag maandag is het prachtig weer. Zonnetje schijnt volop. Een graadje of 26°C denk ik.

Buiten de kerk verzamelen zich de eerste mensen al rond de klok van 11.00 uur. Om 12.00 uur begint de mis en om 13.00 uur komen ze weer naar buiten. Strakke planning. 

Op de schouders balanceert de beschermheilige van het dorp. Is ze geen plaatje? Ze gaat even een blokje om en dan snel weer terug de kerk in.

De fanfare is ook opgetrommeld. Helemaal in het zwart, prachtig. De bleusbrothers toen ze nog jong waren.

	Hier en daar een groepje in klederdracht. Maar alle mensen zien er prachtig uit. Jong en oud, ze hebben hun mooiste kleding aangetrokken vandaag, voor wat we hoorden de belangrijkste feestdag van het jaar. De havenmeester zei al tegen ons dat het havenkantoor echt heel erg dicht zou zijn vandaag. Vandaag gebeurt er niets. Behalve lekker eten en een beetje drinken. Okay. Morgen is er weer een dag.

 
Als we bij de boot komen staat er iemand uitgebreid onze boot te bekijken. Het is onze buurman van de Julia San Esteban. Hij knikt vol goedkeuring.We moeten ook zijn boot komen bekijken en kennismaken met zijn vrouw en vrienden. Het eten is klaar. Of we blijven eten. We leggen hem uit dat we eingelijk al gegeten hebben. De teleurstelling is op de gezichten te lezen. Als we later op de dag na het avondeten in het stadje naar de boot lopen komen we de buurman weer tegen. Hij wil ons een boek laten zien met mooie plekjes aan de kust. 'Kom toch nog even binnen'. Als we aan boord zijn zien we dat de tafel gedekt is voor 6 personen. Wij inclusief. 
Nog een mijl paal. Een erg goed leesbaar Engels weerbericht via de SSB radio. Sailmail staat ook sinds gister in aanvraag. Terug begin September. Top

10 September.Viveiro.
Nadat we nog snel een brood scoren voor het ontbijt, vertrekken we richting Viveiro. Ook nog even snel tanken. Een Noors schip dat ook hier in de haven ligt, is al vroeger vertrokken naar dezelfde bestemming. Na 6 uurtjes komen we aan. We varen de ria op en zien een prachtige baai voor ons. Even later komen de Noren aan (iets minder hard gegaan) en daarna ook de Duitser die we al kennen vanuit Santander. Zo liggen we weer met z'n allen in de haven. De havenmeester lacht me bemoedigend toe om mijn pogingen in het Spaans te vertellen wat hij wil weten. We lopen na het eten even het stadje in. Niet te hard lopen want anders hebben we het hele stadje al gezien. Het is weer erg gastvrij hier. Drie jonge jongens runnen een barretje. In alle rust lopen ze af en aan met eten en drinken. We drinken drankje en eten een tapasje en dan weer naar huis/boot.

De volgende dag maken we onze toer door het stadje af. Het blijkt dat we gisteren al bijna alles gezien hadden. Maar boven in het stadje op de berg staat ons toch iets moois te wachten. Een mooie kerk die aan de binnenzijde echt prachtig is. Daarnaast een klooster. Maar ook 'jawel' een echte kopie van de grot van Lourdes. Terwijl we staan te kijken komen verschillende mensen bij het beeld bidden. Onder het beeld hangen pasfoto's van kinderen. Waarschijnlijk ter nagedachtenis. Ook hangen er van was gemaakte ledematen aan touwtjes. Hangen ze daar de lichaamsdelen op, waar ze last van hebben, om daarna om genezing te vragen? Geen idee.

Even verderop komen we een man tegen die bij de zij ingang van de Santa Maria del Campo dicht bij de muur gaat staan. Neemt zijn pet af en maakt met zijn rechterhand kruistekens op de muur. Dit ritueel duurt een paar minuten. Daarna gaat de pet weer op en hij loopt weer weg. Hij loopt richting Porta do Valado. Wij kijken hem na.
Net als ik aan het koken ben, vragen de Noorse buren of we even een drankje komen drinken. De Duitse buurman is al present. Dus vuur uit onder de pannen en even een GinTonic.
Morgenochtend (11 september) vertrekken we richting La Coruna. Weer vroeg uit de veren voor een trip van 56 mijl. We blijven hopen op wind.Terug begin September. Top

14 September. A Coruna
Op weg naar A Coruna hebben we zowaar een stuk kunnen zeilen. Het ging niet snel maar het was weer heerlijk. De kust, waar we langs varen is echt waanzinnig mooi. De rotsen waar we doorheen varen zijn indrukwekkend.

We varen langs de hoogste klif van Spanje (600 meter). Ook ronden we het noordelijkste puntje van Spanje. En dat allemaal in ons bootje.

Als we 's avonds laat de stad in lopen, is het weer nog heerlijk. Iedereen is op straat en de terrasjes zitten vol. Ook hier genieten ze van het prachtige weer. Wanneer je een drankje bestelt, staat de tapas er al snel naast. De eetcultuur is per plaatsje toch een beetje anders. Soms eten ze rond de klok van 12.00 en in het andere plaats eten ze pas 's avonds heel laat. Maar we passen ons zonder moeite aan.
We hebben vorige week een paar kaarten en boeken besteld en naar Nederland laten sturen. In Frankrijk en Spanje is het toch niet zo makkelijk kaarten te krijgen als we dachten. Vanuit Nederland laten we de boeken hier bij het postkantoor komen (dank Gerard). Waarschijnlijk kunnen we het pakket maandag af halen. Dus tot die tijd blijven we gewoon hier. Dat geeft ons tijd om de was te doen en de omgeving te bekijken. 's Middag lopen we door heel Coruna. Daar zie je de mooiste en leukste dingen.

Leon met das Phantom. Jaren na dat hij hier heeft gevoetbald, hangt deze mooie prent nog tegen de gevel van het stadion van Deportiva. Sport zit blijkbaar in de genen; wel even goed kijken, een nonnetje op Adidas.

	Met de gondel naar het hoogste puntje voor een prachtig uitzicht en dan wandelen tot aan de vuurtoren 'Hercules' aan de andere kant van de stad. Hier en daar mooie plaatjes. Ook voor Ilse, helemaal blij tussen de mooie mannen.

Een dag later op naar Santiago de Compostela. Yiepie we zijn er. Maar dan wel met de trein. Heel erg druk en toeristisch, maar mooi.

En kijk eens wat we daar tegenkwamen. Cafe Casino. Binnen zaten er alleen maar onbekenden, we zijn maar snel doorgelopen.

We zijn vandaag ook echt aan de slag gegaan met de SSB radio. Niet een echte hobby van ons. Maar onderweg kunnen we via de SSB radio middels sailmail de broodnodige weerberichten binnenhalen. Met hier en daar een beetje vloeken en een beetje geduld is het gelukt. De weerberichten opvragen en weer binnenkrijgen. Fantastisch!!! Wat een mooie techniek.

Terug begin September. Top

A Coruna deel 2
In La Coruna hebben we langer dag dan gedacht moeten wachten op de bestelde kaarten en boeken. Uiteindelijk zijn we bijna twee weken in La Coruna geweest. We hebben kunnen ervaren wat een fijne stad het is om te zijn. Alsje ergens op de post moet wachten dan kun je dat het beste in La Coruna doen. En ook verrassend. We hebben veel kunnen wandelen en dus ook veel kunnen zien. Waaronder een begraafplaats die er totaal anders uitziet dan in nederland.

Het cruiseschip “Rotterdam”. Dit schip is een bekende van ons vanuit Aruba. Hier ligt het schip ook regelmatig in de haven. Leuk om hem van zo dicht bij al eens te mogen zien. De “Rotterdam” en wij waren op dat moment de enige Nederlandse schepen in de haven. Toch wel een beetje bijzonder.

Overdag waren er vervolgens filmopnames. We hebben geen idee voor welke film, maar het was wel leuk om te zien. Een auto die in het water wordt gereden. Alles gefilmd met een drone die om je boot heen draait. Ontzettend veel mensen op en rond de set. Maar wat hadden ze een slecht weer. Tijdens de opnames begon het heel vaak erg hard te regenen, waarna wij lekker in de boot gingen zitten wachten tot het weer droog werd. Maar nee. De acteurs moesten door. Zelfs de ontsnapping van de te water gekomen auto moest en zou gefilmd worden. Hopla, de acteurs met kleding en al vanaf de kade het water in. Uiteindelijk is het wel allemaal gelukt aan het applaus van de crew te horen.

Vervolgens was de Flyer in de haven beland. De Flyer is het oude Whitbread schip van Connie van Rietschoten dat in 1978 deze wedstrijd heeft gewonnen. Het bleek na de refit met de tweede tocht bezig te zijn. Eigenlijk wilde ze naar Vigo, maar vanwege het slechte weer dat op komst was (windkracht 8 bij Cabo Finistere), hebben de schippers besloten La Coruna aan te lopen. Het blijkt dat je met dit schip etappes mee kunt varen. Dat moet een fantastische ervaring zijn.

Tijdens het wachten op de post uit nederland en het slechte weer zijn we zijn veel leuke mensen tegen gekomen. Iedereen blijft met dit weer in de haven liggen en dan heeft iedereen ook tijd voor een praatje. Een stel uit Zwitserland met een catamaran. Zij hebben al heel wat trips gemaakt en hebben vele tips welke plaatsen we echt wel moeten bezoeken. Te veel om op te noemen. Verder de bewoners van een Catalina 38. Deze werd bewoond door een Nederlandse man en een Noorse vrouw, die op de terugweg zijn naar Nederland. Een oudere Fransman die voor de zevende keer de oversteek gaat maken. Dit keer met een boot van 9 meter. Vanuit La Courna naar Madeira, direct door naar Cap Verde en dan oversteken naar Brazilie. In La Coruna zijn we toevallig in een cafeetje, Cerveceria E’Lotro, geweest dat werd gerund door een Vlaming. Hij woonde blijkbaar al ruim 30 jaar in Spanje en heeft hier zijn hele leven opgebouwd met een Spaanse vrouw. Hij vond het leuk om weer eens Nederlands te kunnen praten. Hier hebben wij natuurlijk ook gebruik van gemaakt. Op onze laatste avond overhandigde hij ons zelfs een lekkere fles wijn. Dus iedereen die naar La Coruna gaat, op naar zijn cafeetje! Daar zijn we onze oude bekende Noorse vrienden van een paar plaatsen eerder (Ribadeo en Viveir) tegen het lijf gelopen in het centrum. Altijd gezellig.

Op de zondag was er een groot evenement dat op verschillende plaatsen in Spanje werd gehouden; een loop tegen borstkanker of om geld in te zamelen voor onderzoek naar borstkanker. In ieder geval toch een indrukwekkend evenement.

Uiteindelijk hebben we op dinsdag ons postpakket op kunnen halen. Het echte slechte weer was inmiddels ook weer achter de rug, waardoor we op woensdag onze reis naar Ria de Camarinas konden vervolgen. In deze hoek van Spanje (Galicië) zijn diverse Ria’s, zo heten de gebieden waarin de zee het land in komt. Dat betekent dat de havens verder naar binnen liggen, maar ook dat er veel goede ankerplekken te vinden zijn. Eigenlijk zijn het allemaal grote baaien op zichzelf. Terug begin September. Top

24 September. Ria de Camarinas
Dit was de tocht die ons weer een stuk verder naar het mees westelijke puntje van Spanje voerde. Via verschillende prachtige rotsachtige bergen konden we na een uurtje of acht varen in Camarinas aanleggen. Een leuke kleine haven in een kleine stad.
Het stadje zelf vonden we eigenlijk niet zo bijzonder (je wordt verwend onderweg), maar had wel een fantastisch uitzicht vanuit de boot naar de bergen om de baai heen en een heel mooi wandelpad om het stadje heen; over de diverse rotsen richting de zee. Hier stonden iets van oude kasteelmuren, een mooie kerk en een vuurtoren. De vergezichten zijn fantastisch en de vogels waren ook goed vertegenwoordigd. Naar wij ons meenden te herinneren, hadden we tot die tijd geen kraai meer gezien. Maar hier waren er diverse. Eveneens iets wat op een zeearend leek, groot met vingers aan de vleugels.

En onderweg neem je alle tijd om een erg gevaarlijke waakhond te knuffelen. Terug begin September. Top

26 September. Ria de Muros
Na Ria de Camarinas zijn we naar Ria de Muros gevaren. Hiervoor hebben we de beroemde Cabo Finistere moeten ronden. Weer een mijlpaal. En daarna nog één. Onderweg hebben we, zonder een centje pijn, via sailmail (SSB radio) ons eerste weerbericht binnengehaald op het open water. Heel fijn. Nu weten we dat we met de grote tochten ook weerberichten kunnen ontvangen.

Volgens veel mensen die we tegen zijn gekomen, is Ria de Muros toch wel de mooiste. Dit kunnen we alleen maar beamen. Wat een mooie aanvaart, mooie bergen om de baai heen en een erg mooi stadje. De rust is hier enorm. Geen deining van de zee, een erg mooie (nieuwe) marina en goede faciliteiten. Alom, wederom genieten!

Zorro is hier zelfs geweest. Ze hebben een straat naar hem vernoemd.

In deze haven zijn we ook weer mensen tegengekomen van eerdere havens. Dat betekende ’s avonds een borrel met veel gepraat over en weer. Een Engelsman en vriendin gaan naar het zuiden en zien wel waar ze uitkomen (als het maar niet koud is) en een Fransman alleen wil naar Midden Amerika in zijn boot van 8,5 meter (dachten wij dat we met een kleine boot gaan!). Van deze Fransman hebben we later een hele Bach collectie op USB-stick ontvangen. We kunnen nu in de Ria’s naar buiten kijken met Bach op de achtergrond. Eveneens heeft hij een PDF van alle Asterix en Obelix voor Leon gekopieerd, weliswaar in Frans maar supergaaf.

Omdat we toch nog veel meer willen zien, besluiten we om hier toch ook maar één volle dag te blijven en weer door te gaan. We hadden hier ook makkelijk langer kunnen blijven.

Ilse moet nog wel even het water in om de snelheidsmeter die, na het lange liggen in La Coruna, er even mee op was gehouden. Terug begin September. Top

28 September. Baiona.
Net zoals zo veel tochten hiervoor, is de wind weer erg weinig. Maar eigenlijk vinden we dat ook weer niet zo heel erg. Met de motor een beetje bij (1600 toeren) komen we er ook. Natuurlijk willen we meer zeilen, maar dat gaat vanzelf komen. Voor de komende week wordt er al iets meer wind voorspeld (naar 3 tot 5 Bf uit noord). Dat gaat dus helemaal goedkomen.
Baiona ligt aan de oceaankant van Ria de Vigo. We hebben voor Baiona gekozen, omdat dit door een ervaren zeiler uit Ribadeo aangegeven was als een betere bezoekplek. Nu we er zijn weten we het niet zeker. Maar we weten wel zeker dat dit de laatste Ria is op deze reis, maar dat we de wens hebben de Ria’s in de toekomst ooit nog maar eens te bezoeken. Wat is dit een prachtig vaargebied. In Baiona hebben we ook natuulijk onze zondagse frietjes weer gehad. Ook hier weer in een andere variant, maar toch wel ok. Verder hebben we weer onze motor na te kijken (olie controle, wierfilter, etc.) en gaan we weer tanken. Opvallend is dat de diesel hier toch ruim over de
€ 1,40 uitkomt. Kan Nederland nog iets van leren (zie je wel dat we nog niet de duurste zijn, kunnen ze zeggen). Maar dat is voor morgen. Nu lekker slapen en morgen het stadje verder bekijken.

Vandaag zijn we door het stadje gelopen en onze eerste indruk van gister moeten we toch wel bijstellen. Zelfs de prullebakken zijn mooi (links). Het stadje is weer erg fraai om te zien. Vooral met dit mooie weer natuurlijk. We hebben van de havenmeester begrepen dat ze een slechte zomer hebben gehad en dat ze nu genieten van de zomer die dus erg laat op gang schijnt te komen.

Met de wandelroute van plaatselijke VVV in onze hand, gaan we op pad. We gaan richting het fort wat we al vanuit de kuip hebben gezien. Het is indrukwekkend. Vanuit het fort kun je zien over welk groot water we gevaren hebben om hier te komen.


Op de route komen we verschillende mooie en historische monumenten tegen. Vanuit deze haven zijn veel boten vertrokken naar de nieuwe wereld. Zelfs Columbus is hier geweest.

We zagen op de routebeschrijving dat er een St. John's Chapel is. En dat wilde we natuurlijk met eigen ogen zien. De zoektocht naar St. John is begonnen. En jawel, na een beetje zoeken hebben we de heilige John gevonden. (rechtboven) Maar helaas, vandaag hij is niet thuis. Alleen met pasen en op St John's feestdag.
Verder zijn ook hier weer een paar mooie kerkjes te vinden. Vooral de beelden binnen zijn erg fraai. Ze hebben wat van een oud spookjesboek. De kleuren en hoe ze opgesteld staan. Het laatste beeld heeft eigenlijk niets in een kerk te zoeken. Een zeeman op een paard met 3 vechtende figuren erop. Een verhaal opzich waarschijnlijk.
Vandaag is een Nederlandse boot achter ons komen liggen. We zagen ze al binnen varen toen we nog boven op de berg bij het fort stonden. Dat is ook niet raar. Het is een Contest CS 57 ft-er. Er zijn twee bemanningleden aan boord. Zij moeten de boot volgende week naar de andere kant van Spanje brengen. Als we aan komen lopen mogen we even aan boord komen kijken. Altijd leuk. Na even kletsen horen we dat het oud mariniers zijn die ook vaker op Aruba komen. Ze begrijpen ons wel.
30 september varen we weer verder naar het plaatsje Viana do Castelo. Net over de grens in Portugal. We leggen het volgende vlaggetje alvast klaar. Terug begin September. Top

30 September. Viana de Castelo. Portugal

Vertrek uit Baiona. Het is 10.00 uur. Over ongeveer 3 uurtjes zijn we in Portugal. Toch raar. De grens over bij Spanje. Toen we de grens van Belgie over gingen: geen probleem. De grens naar Frankrijk: leuk nieuwe havens aandoen. Toen de Spaanse grens: eindelijk we zijn nu echt op weg. Nu gaat het ergens over. Alles is/was top in Spanje. De havens, de mensen, het eten, alles. En nu dus de grens over naar Portugal. Ik heb nu al heimwee naar Spanje. Deze grens over betekend ook dat het nu serieus is wat we aan het doen zijn. Kanaal eilanden. De golf van Biskaje. We hebben het gedaan. We hebben het er al over van waar we naar de canarische eilanden zullen oversteken. Trips van meerdere nachten liggen in het verschiet. Misschien voel ik dat wel... De volgende grens over. Ook in Portugal natuurlijk weer volop nieuwe dingen. Havens, mensen, eten. Ik heb alleen maar goede dingen gehoord over Portugal. Ook dit komt goed. Ik heb er toch wel zin in. 3 uur later is het dan zover. We zijn in Portugal. We hebben erg genoten van Spanje. Het nieuwe vlaggetje is weer gehezen. Hoi Portugal. Gelijk even het uurtje de klok terug zetten.

Om 17.15 komen we aan in Viana de Castelo. Net als in Spanje staat hier de havenmeester ons al op te wachten. Goed voorteken. Even later lopen we al in het stadje. En wat is het mooi hier. Het eerste wat opvalt zijn de mooie tegeltjes tegen de gevels aan. In alle kleuren en patronen. Mooie brede straten. Iedereen is lekker op straat. Ook veel studenten in de traditionele kleding zoals van de tuna's (maar natuurlijk wel anders, want ze zingen niet). Om 20.00 uur is het al donker. Toch dat uurtje verschil. We gaan even lekker eten en wat drinken want we zijn weer een land verder. Het is een erg opgeruimd stadje met veel mooi oude panden. Hier willen we graag een paar dagen blijven. Maar het loopt anders.

De volgende morgen bekijken we het weerbericht voor de aankomende dagen. De swell loopt na vandaag snel op tot bijna 3 meter. Daar gaan we niet op wachten. Snel even boodschappen doen en dan direct door naar Porto. Jammer van het mooi plaatsje. Geen kans gehad om leuke foto's te maken. Terug begin September. Top

Oktober

1 Oktober. Porto.
We zijn in Porto. De aankomst is al prachtig. Palmbomen staan langs de kade. Als we de haven aanroepen komt er direct een bootje aan om ons op te vangen. Wat een vriendelijkheid. We zien direct al veel bekende gezichten. De Duitser (Peter) uit Santander. De Noren met een bevriende boot ook uit Noorwegen. En de Zwitsers, die hadden ons al op de AIS gezien. Big Brother... eigenlijk Big Mother ship.
De volgende morgen beginnen we met een stevige wandeling die we graag onderbreken met een rondleiding door een Port huis. Churchill Port. Voor ons was het een onbekende, nu niet meer. Daarna lopen we door naar de stad Porto. En warempel, nog een oude bekende. Een geheim dat je deelt met Sandeman (rechts). Die reclame is wel eventjes geleden. Een beetje een Zorro met een drankje in zijn hand.

.

Leon heeft, zoals eigenlijk altijd, de plattegrond in zijn handen. En met zo'n perfecte gids lopen we door de straatjes van Porto. We zien prachtige dingen: het station van Porto met mooie wandtegeltjes in Delftsblauw, mooie koffiehuizen, net iets te toeristisch. En nog veel, veel meer. Maar er is ook minder fraais te zien. Ooit mooie statige huizen die er nu niet meer uitzien. Zo vervallen dat je ervan uit gaat dat het onbewoonbaar is. Maar dat is hier en daar echt niet het geval. Ook wasvrouwen die met hun handen en borstels de kleding strobben. Lijnen vol, iedere dag weer.

Omdat we wat langer in Porto zullen zijn, vragen we de havenmeester of hij iemand weet die ons kan helpen met de helmstok. Die piept en kraakt nog steeds en de bevestiging van de stuurautomaat is ook niet optimaal. Hij weet wel iemand. Zijn mannetje zegt dat het vandaag niet lukt maar morgenochtend komt hij naar ons toe om het te bekijken en een afspraak te maken wanneer de monteur komt. Volgende morgen, niemand. Leon gaat op onderzoek. Een ander mannetje komt en zegt dat het goed gaat komen. Zijn baas zegt dat de monteur om 15.00 uur komt. Nee dus. 16.00 uur nope. Twee uur later komt hij eraan en gaat direct aan de slag. Nog eens twee uur later zijn beide problemen opgelost. Het heeft de monteur veel kracht gekost. Vooral de bout van de helmstok naar het roer wilde niet los. Maar de monteur wilde niet opgeven. En het is hem gelukt. Dankzij hem kunnen we morgen we weer verder. De swell is dan gezakt tot 2 meter en de wind en golven weer uit de goede richting. We gaan waarschijnlijk naar Aveiro. 30 mijl verderop. Het nadeel hiervan is dat de swell daarna weer oploopt. Misschien toch maar een haven verder Figueira da Foz. Net wat meer dan 60 mijl. Onderweg uiteindelijk toch maar besloten om naar Figueira de Foz te gaan met als nadeel mogelijk in het donker binnenvaren, maar als voordeel, we zijn weer wat verder naar het zuiden. Terug begin Oktober. Top

4 Oktober. Figueria da Foz. en Coimbra

We zijn toch naar Figueira gevaren. Een lange trip. Het was al donker toen we aankwamen. Altijd leuk een haven aanvaren in het donker. In de pilot stond dat er 's nachts nogal eens vissers hun netten spannen in het kanaal. En als je geluk hebt zijn de bootjes waarin ze varen verlicht. Opletten dus. In de haven liggen de Noren (Pal en Arnhild) en Duitser (Peter) al. Ze varen samen met drie boten een beetje op. Alleen missen we 1 Noor. Niemand weet waar hij is. Hij reageert niet op VHF of mobiel. Behoorlijk ongerust. We horen later die nacht dat het niet goed is gegaan. Hij is bijna voor de haven ingang in slaap gevallen en op het strand geworpen. Lars mankeert gelukkig niets, maar van de boot is niets over. De volgende morgen is ieder nog erg van slag maar blij dat Lars okay is. Het zal een rare dag worden.
Het is zondag en de quest naar de beste frietjes gaat gewoon verder. En we denken dat we tot nu toe een winnaar hebben. Lekkere frietjes met mayo. En een soort van studio sport op de tv. Alleen de frikandellen ontbreken nog. Ach je kan niet alles hebben.
Inmiddels zijn de zeilomstandigheden ook weer iets minder aan het worden, waardoor we hier een aantal dagen zullen zijn. Er wordt voor de komende week veel zuidenwind en veel deining (swell) voorspeld.

Gelukkig is Coimbra in de buurt, ooit de hoofdstad van Portugal. Met de trein ruim een uur en we zijn midden in het centrum. (De wissels worden nog gewoon met de hand bediend). Zoals in de boekjes stond te lezen, is het een mooie plaats met prachtige universiteiten. Leuk om in een stad te zijn wanneer er niet meer zo veel touristen meer zijn, je kunt overal rustig rondkijken en de terrassen zijn niet meer overvol.


De pleinen, waaraan de universiteiten staan, zijn prachtig. De kenmerkende Portugese zwart/wit vloermozaieken zijn overal te vinden. De gangen naar de collegezaal fraai met mooie Delftsblauwe tegeltjes.


En natuurlijk zijn de studenten een feestje aan het bouwen. Introductie. Met zijn allen luid zingend op een fontein gaan staan en je lekker nat laten spuiten. Het zag er wel erg leuk uit.
Als we, na een leuke dag, terug zijn in de haven, nodigen de Noren ons uit voor een drankje en praten ons bij over de stand van zaken t.o.v. Lars en zijn de boot. (links Pal en Arnhild en rechts Peter en Lars) Terug begin Oktober. Top

11 Oktober. Cascais, Lissabon, Sintra
Vanuit Figueira de Foz was het plan om naar Nazaré te gaan en van daaruit naar Peniche. Het werd echter gelijk Cascais, een haven van Lissabon. Het aangekondigde weer voor de komende periode zag er niet zo best uit en we wilden dan liever bij een grote stad zijn met goede havenfaciliteiten dan bij kleinere steden waar mogelijk veel invloed van wind en deining het liggen in de haven behoorlijk zouden beïnvloeden. Dit betekende wel dat we een goed weergat moesten vinden. De afstand van Figueira de Foz naar Cascais is zo’n 100 mijl, met 5 knopen is dat dus ca. 20 uur varen. We hadden echter ook afgesproken om met de Noorse en Duitse zeilers mee te varen tot aan Nazaré.

Dit is waar zij wel naar toe gingen. Het reisplan was derhalve dat we ’s ochtends op tijd met de Noren en Duitser mee zouden varen en onderweg marifooncontact zouden hebben en dat wij daarna de nacht door zouden varen naar Cascais en dat we in de ochtend (als het weer licht zou worden) in Cascais aan zouden komen. De deining liep terug van ca. 2 meter naar 1,5 meter en de wind zou niet harder worden dan windkracht 4 (richting Noord). Deze reis is volgens het boekje verlopen, behalve dat de windrichting niet was zoals die voorspeld was. Maar verder hebben we een relaxte nacht gehad, de motor heeft wel bijgestaan, maar dan op zo’n 1500/1600 toeren en we zijn met gemiddeld 4 knopen over het water gegaan. Allebei lekker kunnen slapen af en toe en eigenlijk best goed uitgerust toen we de haven invoeren.

De haven van Cascais is mooi gelegen. Je hoeft niet de ca. 15 mijl de rivier op naar Lissabon, maar blijft mooi aan de kust. Cascais staat er een beetje om bekend de kustplaats van Lissabon te zijn met supermooi strand, maar ook een echt toeristisch stadje met alle bezienswaardigheden van dien. Dus op zaterdag eerst een rondgang door Cascais om tevens informatie in te winnen over hoe naar Lissabon te komen. Dat is dus top geregeld. Er gaat wel elke 20 minuten een trein vanuit Cascais naar Lissabon en omgekeerd. Ideaal. Kosten voor een retourtje met zijn tweeën waren ca. € 10,-, ook prima.

Op zondag zijn we de gehele dag in Lissabon geweest. Wat ook weer een mooie stad. Ten opzichte van Porto veel opgeruimder en veel meer aparte gebouwen. Alleen erg veel toeristen viel ons op, veel Scandinaviërs, Duitsers, Engelsen en Nederlanders. In Eindhoven was op dezelfde dag de marathon. We vonden het dus wel leuk om een cafeetje te vinden waar we redelijk goed internet met onze mobieltjes hadden. Hiermee konden we dan enigszins contact hebben met de sportmannen en -vrouwen uit Eindhoven. Hulde aan alle deelnemers, speciaal aan John, Maurice en Wilma. Eveneens hulde aan de toeschouwers die toch ook maar elk jaar zich van hun beste kant laten zien om dit een waar topevenement te laten zijn. Jammer dat we dat gemist hebben. Maar wij zijn ook met mooie dingen bezig.

Vanwege het mindere weer en met name de hoge deining (tot wel 4 meter einde van de week) zijn we wel even in dezelfde haven. Dat betekent dat we niet in alle haast alles hoeven te zien. Zo hebben we maandag lekker rustig aan gedaan. Weer wat bijgewerkt en andere dingetjes gedaan. Verder ’s avonds naar het Nederlands elftal gekeken, wat een geweldige domper was. Waar moet dat naar toe, zou je bijna denken!

Onderstaande foto's zijn genomen 's avonds net buiten de haven. Toch altijd indrukwekkend. En dat bijna een week lang.

Voor donderdag is een afspraak gepland met onze Zwisterse zeilers. Deze zijn we in La Coruna voor het eerst tegengekomen en zijn altijd blij ons weer te zien. Via de AIS volgt hij waar we zijn en waar we naar toe gaan. Hij zag ons dus zaterdag al aankomen. Maar altijd leuk om even wat te kletsen, maar ook alweer vooruit te kijken wanneer we verder kunnen. Zoals het er nu naar uitziet wordt dat maandag. Ons reisdoel is dan Sines, zo’n 50 mijl verder naar het zuiden. Het ziet er naar uit dat het weer zich volgende week weer verder herpakt, waardoor we daarna weer eens zelf kunnen bepalen wanneer we doorvaren naar Lagos (en dat niet het weer bepaalt wat we gaan doen). Terug begin Oktober. Top

21 Oktober. Sines

Als we om ± 18.00 uur in Sines de haven binnenlopen staat ons al iemand op te wachten. Dom Vasco da Gama. Hij was een Portuguese ontdekkingsreiziger die als eerste een route ontdekte naar de oost. Een andere Nederlander ligt voor anker in de baai. Heel slim. Want in de haven van Sines is het geen pretje. Door de deining liggen we weer in onze lijnen te draaien. De eerste nacht gaat nog wel. Maar de tweede nacht is het echt niet te doen. Al vanaf A Coruna hebben we dit gerommel in meerof mindere mate. Alleen in Ria de Muros lagen we rustig.Nu slaap ik in het midden van het schip met oordoppen in. Leuk is anders. We zijn er een beetje klaar mee. Een keer rustig slapen zou toch fijn zijn.

Het stadje zelf ligt er zonovergoten rusig bij. Het strand heb je helemaal voor je alleen. Terug begin Oktober. Top

23 Oktober. Lagos
Weer een avondje doortrekken richting Lagos. De weerverwachtingen zijn goed. Eindelijk wind. We vertrekken om 18.00 uur (tegen de avond) zodat we met licht kunnen vertrekken. Het vele verkeer van schepen kunnen we dan goed in de gaten houden. Want ze zijn niet alleen groot en breed maar ook snel. Dat blijkt ook wel. Als we vertrekken liggen verschillende schepen voor anker te wachten. We kunnen er dus zonder probleem voorlangs. Maar eentje komt heeeeel langzaam in beweging. Je ziet het niet. Tot dat we opde AIS zien dat hij al met 3 knp vooruit gaat. Een paar minuten later schuift hij met 17 knp uit het zicht. Maar goed dat we achterlangs gegaan zijn.

Wat je 's nacht ook niet ziet, zijn de vele visnetten. Ze liggen her en der in het water en hebben helemaal geen verlichting. Soms misschien een refectorplaatje, maar meestal niets. Voor zeilers is het de schrik van het nachtvaren. Alle zeilers zijn bang eentje in de schroef te krijgen. Je moet dan het water in om die los te snijden. En dat is geen pretje. De kans dat we erin verstrikt raken is klein omdat onze schroef achter de lange kiel zit. Af en toe zie je er eentje in de nacht opdoemen net naast je schip. Gelukkig weer eentje gemist.

De ochtend is nu ook weer prachtig. We ronden net Cabo Vincent. De laatste kaap voor ons in Europa. Wat klinkt dat raar zeg.Voor ons ligt Lagos te wachten. Even melden bij de brug en dan naar ons plekje voor de komende dagen. Als we de haven binnen varen zien we tot ons genoegen dat er helemaal geen deininig staat.Vanacht slapen zonder oordoppen. Een erg fijn vooruit zicht.

Als we richting kraan gaan zien we warrempel de Noren Arnhild, Pal en de Duitser Peter aankomen. Ze zijn in een keer van Cascais naar Lagos komen varen. Ze zullen ons wel gemist hebben dat ze zo'n stuk in een keer doorgevaren zijn. Ze zijn wel behoorlijk om. Even een drankje doen en snel slapen.

Terwijl de Noren gaan slapen gaan wij, ja wel, Chinees eten. We hebben er één gevonden. Niet de beste variant maar toch lekker.
Zaterdag hebben we bezoek gehad van Rosita. Ik heb van haar jaren lang dansles gehad in Eindhoven. Van Jazz en Afrikaanse dans naar Samba en Zumba. Ze woont nu al een tijdje in Lagos en vindt het leuk om bij ons op de boot langs te komen. Wij ook. Erg gezellig. Even bijkletsen over het wel in wee in Eindhoven en Roermond. Arnhild komt ons later in de middag halen voor een borreltje. Pal mist 'de Bierman'. Peter is er ook bij en wil iedereen aan de jagermeister hebben. Het wordt erg gezellig en laat. De salsa die ik van Rosita heb geleerd komt hier goed van pas.
De volgende dag gaan we vooral rustig beginnen. Beetje wandelen, beetje zonnen, een beetje frietjes eten (het is tenslotte zondag) maar vooral heel rustig.
De dag van ons vertrek komt snel dichterbij. Wemaken ons op om verder te gaan. Richting Marokko. Een andere wereld. Maar eerst nog een paar gezellige dagen met de mensen die we dadelijk achterlaten in Lagos. 's Avonds eten met Arnhild, Pal en Lars bij de blauwe deur. Lekker lunchen met Udo en Regina bij ons op de boot. Daarna de laatste boodschappen doen. Als klap op de vuurpijl knipt Arnhild nog even mijn haar. De ochtend van vertrek nemen we afscheid. We weten dat we de Noren en Duitsre niet meer tegen gaan komen. Zij blijven in Lagos overwinteren. Udo en Regina komen we later misschien nog op de Canarische eilanden tegen. Als we wegvaren staan Udo en Regina op de kade ons uit te zwaaien.Wat hebben we toch lieve mensen ontmoet. De golven voor ons zijn behoorlijk maar Taaltje ploegt zich er doo heen. Dag Lagos. We gaan verder. Op Naar Afrika.

Terug begin Oktober. Top