November
18 November. Lanzarote (Arrecife)

TIjd voor een nieuwe vlag.

Toen we in Agadir waren, werd het al snel duidelijk dat zondag de 16de de beste dag was om over te varen naar Lanzarote. De deining en golven zouden iets minder worden en de wind zou nog goed zijn. De tocht van Agadir naar Lanzarote is een kleine 2 volle dagen varen. Daarom hadden we besloten om zondag rond een uur of 12/13 te vertrekken. Wederom ging onze Zwitserse collega, Jürg met de Melanie, met ons mee varen en zouden we weer elk uur marifooncontact hebben. Nadat we de papieren van de politie en douane in Agadir weer terug hadden gekregen, was het tijd om te vertrekken. Gelukkig hadden we met de tijd die het kost om papieren terug te krijgen rekening gehouden. ’s Ochtends vroeg zorgen dat ze de papieren hebben om ze ’s middags terug te krijgen. Bij een paar Franse medezeilers heeft dit voor een aantal uren vertraging gezorgd. De boten uiteindelijk los en de eerste uren was er weinig wind en geen golf en weinig deining. Dat betekende dus weer een beetje motorzeilen en zoeken welke zeilen je het beste op kunt zetten. Maar na een paar uur varen kwam de beloofde wind dan toch; voor de eerste keer op onze reis windkracht 6 (24 knopen) uit Noordelijke richting, voor ons dus halve wind, en dat voor een aantal uren. We hadden hierop ingespeeld door een dubbel rif in het grootzeil te maken en de genua voor een groot gedeelte in te rollen. Met de windpilot als stuurman liep de boot fantastisch, ondanks de golven en deining van bijna 4 meter. Maar wel heel veel dolfijnen gezien onderweg. Ook 's nacht zijn ze bij Leon op bezoek geweest.

De melanie in de ochtend zon

Onze Zwitser was later gestart met reven en liep in het begin dan ook hard weg. Uiteindelijk hebben we hem toch weer ingehaald (hij moest toch ook wel reven om de boot rustig te krijgen) en zijn we, nadat de wind weer minder was geworden, weer samen op gevaren. Achteraf kunnen we zeggen dat dit wel een erg toffe zeiltocht was. We hebben er uiteindelijk iets minder dan 48 uur over gedaan, maar voor de eerste keer zo’n beetje de helft op zeilen kunnen doen. Echt top. Weet je ook weer waarom je een zeilboot hebt.

Waar we nu ook achter zijn gekomen, is dat de lichtaccu’s aan vervanging toe zijn. Tijdens het zeilen in de nacht werd de accuspanning te snel te weinig. Eveneens is de Windex uit de mast gewaaid (die heeft Jurg er weer opgezet, wat heel fijn is). Maar goed, dit zijn dingen die horen er gewoon bij. Ten aanzien van de accu’s kunnen we blij zijn dat dit nu gebeurt. In Arrecife laten we deze vervangen door nieuwe met een iets grotere capaciteit (2 stuks van 110 Ah in plaats van 2 stuks van 100 Ah).

De aankomst in Arrecife was fantastisch. De haven is sinds een maand echt officieel pas open. Alles is derhalve nieuw en de medewerkers zijn erg behulpzaam en kundig. Met name dat laatste is toch wel een verschil met wat we in Marokko mee hebben gemaakt. Direct als je een haven binnenkomt is het verplicht je te melden bij de receptie. Dus ook hier. Ilse had haar beste Spaanse woordje weer klaar om met de medewerkster van de receptie de papieren door te nemen. Bleek dat zij uit Nederland komt en hier 19 jaar woont, maar erg goed Nederlands kan praten. Dat was dus een makkie.
Vervolgens naar je ligplaats waardoor je de haven in moet varen. Nu blijkt dat Taaltje toch wel erg dapper is om hier al te komen. Wat zijn de boten toch allemaal erg groot. Maar we raken hiervan niet verder onder de indruk. Eerder dat andere mensen en boten van Taaltje en bemanning onder de indruk raken. Met onze afmeting boot passen we dan ook goed aan de langssteiger. We hebben een beetje een Hollandse steiger gekregen waar veel meer Nederlanders al liggen (te wachten om verder te gaan).


Nu gaan we lekker Lanzarote verder verkennen. De eerste avond zijn we met onze Zwitserse collega bij een leuk restaurantje gaan eten, de dagen erna is er veel regen geweest en hebben nog niet zo veel gezien. We moesten ook even wachten op de accuman met de nieuwe accu’s. Daarna hebben we een autootje gehuurd. Voor Fedde zou het hier mooi zijn. Niet zo warm alleen los op het starndje gaat hier niet werken.

Toen we het eiland met de auto doorkruist hebben was het niet het beste weer, regen regen en nog eens regen. Normaal begint het regenseizoen pas in februari. Maar nu komt het met bakken naar beneden. Maar wij laten ons niet kennen. Jurg is met ons meegeweest. Sommige foto's heeft hij genomen.

Met de kaart in de hand (van Leon natuurlijk) gaan we op weg. Ongeloofelijk wat je hier ziet. Zo totaal anders dan wat ik ooit heb gezien.

Boven op een berg zou een prachtig uitzicht zijn. Normaal waarschijnlijk wel maar nu zagen we niets. Of toch. Heel even trok de bewolking weg en zagen we een eiland voor ons liggen. Heel mooi. Even later is de bewolking terug. Weg eiland.


Daarna zijn we naar het huis van César Manrique gegaan. Over het hele eiland zijn zijn werken te bewonderen.
Daarna weer in de auto en richting de vulkananen. Onderweg hier en daar even de indrukwekkende natuur bekijken.

Om de vulkanen te kunnen bezichtingen, ga je met z'n allen in een bus. Die rijdt je rond over smalle weggetjes door het gebied. Wat op zich ongelovelijk knap is. Maar de chauffeur heeft het al vaker gedaan. Ik druf af en toe niet naar benden te kijken. Maar de iuitzichten zijn weer Wauw

Met dat slechte weer zou je een ding willen doen. Lang uit op de bank liggen en tv kijken. Maar ja dat gaat niet of toch????
We hebben na lang dubben een klein tv-tje gekocht. Het past net. Ja, Leon heeft zelf studio sport kunnen kijken (uitzending gemist). En als toetje heeft Feyenoord nog gewonnen ook.
We zijn nu alweer een tijdje opLanzarote en willen eigenlijk wel weer verder. Maar het is echt slecht weer geweest. Misschien dat we morgen richting Gran Canria gaan. De wind komt dan uit de goede hoek. Even alle weerberichten in de gaten houden.

Tussen al het slechte weer door hebben we nog wel een paar klusjes gedaan. Het motorluikjeis weer mooi wit geschildert. Jurg heeft ons ook mee geholpen. Hij heeft zelf een stalen schip en is altijd bezig om het schip roest vrij te houden. Hij heeft echt alles op zijn boot om te klussen, zelfs zijn werkkleding. Wij hebben wat roest op het dek onder de ankerlier. Dat heeft hij onderhanden genomen. In Gran Canaria gaan we de antislip opnieuw schilderen als het weer het toelaat. Terug November op de Canarische eilanden Top

3 December
Gran Canaria (deel 1)

Van Arrecife naar Las Palmas is zo’n beetje 120 mijl, dus zo’n beetje 24 uur varen. Onze ervaring is nu dat we het fijn vinden om ’s ochtends dan niet te vroeg te vertrekken om de volgende dag ergens rond het middaguur aan te kunnen komen. Alweer is het weer precies uitkienen wanneer de wind gunstig zou zijn. Wij besluiten om op dinsdag 7 december rond de middag te vertrekken (we zijn dan ook bijna 2 weken op Lanzarote), veel noordoosten wind, maar niet te veel oost, waardoor we een mooie bakstagwind zullen hebben. Eveneens was de windsnelheid voorspeld van ca. 15-20 knopen. Dat moest dus wel mooi worden. In alle pilots en alle kaarten wordt wel gewaarschuwd voor de extra wind die komt achter en tussen de eilanden. Om hier op in te spelen zijn we vertrokken met 2 reven in het grootzeil en natuurlijk altijd de mogelijkheid om de genua in te rollen en om te gaan varen met de bakstagfok. Even voor vertrek nog even overleg met onze Zwitserse medezeiler, Jurg op de Melanie. Hij moet het toch maar weer alleen doen. In alle havens zijn er wel veel mensen die rondhangen en vragen om stukken mee te zeilen, maar dat voelt toch niet altijd even goed. Ze zeggen bijna allemaal dat ze geen ervaringen hebben, maar dat ze wel een gitaar bij zich hebben. Heel gezellig misschien, maar je hebt er niet veel aan. Je weet niet wie je op de boot neemt en de meesten zijn toch wel erg gekleed als zwerver. Dus ook de Zwitser kiest er voor om dan toch maar alleen verder te varen. Uiteindelijk gingen de trossen los om 13.00 uur.

In plaats van de 24 uur varen waarop we opgerekend hadden, komen we na 20 uur varen al in Las Palmas aan, fantastisch!!! Met een gemiddelde snelheid van iets meer dan 6 knopen. En een topvan 7.6 knopen. Wat wi lje nog meer. De eerste tocht waarbij we de motor niet hebben hoeven gebruiken, behalve om de havens in en uit te varen. Tijdens de tocht wel veel steile golven met behoorlijk wat water over de boot, maar dat mocht de pret niet drukken. Het eerste stuk heeft ilse nog op de hand geroerd, maar daarna heeft de windvaan het helemaal gedaan. Daarna heb ik vooral Leon van eten en drinken verzorgd, terwijl hij de windpilot aan het fine-tunen was.
’s Nachts hebben we ook de accu’s  gemonitord, deze waren tenslotte nieuw ingebouwd in Arrecife. Met alle gewenste apparatuur aan (plotter, GPS, AIS zenden/ontvangen, verlichting) was de accuspanning ’s ochtends om 8 uur (net voor de aanloop) nog 12,4. De accuspanning liep met 0,02 V per uur zo’n beetje terug. Dat ziet er daarom goed uit. Bij de volgende tocht gaan we proberen ook de koelkast aan te laten. Dit is een heel echte stroomvreter. We zijn benieuwd. Wordt vervolgd.

Net na het vertrek hebben we ook voor de eerste keer een vliegende vis gezien. Dat is toch wel iets bijzonders. Zo’n vis die vliegt dus (naar ons gevoel) wel honderd meter laag over het water om dan weer in het water te duiken. Verder onderweg natuurlijk weer erg veel mooie plaatjes gezien, tussen de eilanden Lanzarote en Fuerta Ventura de steile bergen op beide eilanden, ’s nachst geweldig grote boten, zoals cruiseschepen die helemaal verlicht zijn, zeilboten van meer dan 20 meter groot en dan altijd het mooiste, uiteindelijk de aanloop van de haven waar je naar toe wilt.
De topsnelheid die we gehaald hebben, heeft ons niet geholpen met snel in de haven op een goede plek te liggen. Bij de aankomst was er in het havenkantoor een vergadering, want de grote baas was er. Hierdoor moest iedereen maar wachten met het aanmelden om een plek in de haven te krijgen. Dit heeft wel 2 uur geduurd, maar goed, we zijn dan ook op Las Palmas. Van hier af vertrekt elk jaar de ARC, een rally voor zeilschepen die een rondje Atlantic doen. Deze zijn inmiddels al een week weg als wij daar zijn. Gelukkig maar, want anders is er geen plaats in de haven. Dit is voor ons de eerste haven waar we aan een mooringlijn moeten gaan liggen, maar met de hulp van de havenmeesters en onze nieuwe Belgische buurman en Italiaanse buurman gaat dit erg soepel. Voor ons ligt een zeilboot die onderweg wat pech heeft gehad. Giek gebroken. Het gaat even duren voordat ze weer verder kunnen.


Als alles goed ligt, de boot afgespoeld is en de zeilen weer afgedekt zijn, gaan we Las Palmas verkennen. We kiezen ervoor om eerst naar het oude centrum te gaan, de zogenaamde Vegueta. Onze eerste indrukken zijn geweldig, lekker even op een terrasje zitten in een groot stadscentrum en lekker een paar biertjes drinken. Geweldig top. Heel fijne en aardige mensen die je bedienen. Maar we willen het niet al te laat maken, we zijn tenslotte el een hele dag en nacht ervoor onderweg. Terug van de Vegueta zien we nog een disco waar danslessen gegeven werden, daar moesten we toch even kijken. Er werden hier van allerlei dansen geoefend, waaronder salsa. Voor Ilse dus wel heel erg leuk.

Na een heerlijke nacht slapen, zijn we, te voet, verder de noordkant van Las Palmas gaan verkennen. Wat zijn we al een eind onderweg zeg. Amsterdam 3173 km. Toch niet niets.Leon komt nog een beroemde naamgenoot tegen.Heel trots.
Vanavond gaan we met Jurg lekker tapas eten in Vegueta. Iedere donderdag na 20.00 uur een drankje met een hapje erbij. Dat kunnen we niet voorbij laten gaan.


Met plattegrond in de hand zijn we overdag door de noordkant van Las Palmas gelopen. Ook deze kant van de stad is groot met een mooi winkelcentrum en een superstrand (we hebben weliswaar niet gezwommen, maar dat zou hier goed kunnen). In dit gedeelte zijn diverse grote winkels te vinden, waaronder grote supermarkten en La Corte Ingles (een soort V&D van vroeger). ’s Avonds zijn we vervolgens door de oude wijk gelopen, waar we naar de kathedraal zijn gaan kijken en naar heel veel beelden van honden. De stad heeft iets met honden, die ook verwerkt zijn in het wapen van de stad. Zou Fedde leukt vinden.


Het blijkt dat er ook wel wat Nederlanders in de haven aanwezig zijn. Al bij het binnenvaren waren we gespot, waarna we gewezen werden op de Nederlandse avond op vrijdag in een kroegje in de haven (Sailors Bay). Na allerlei dingen regelen vrijdag overdag (waaronder een auto voor zaterdag), zijn we ’s avonds naar de Nederlandse avond gegaan. Dat hebben we geweten; van iedereen adviezen met als gevolg dat we elke dag daarna afspraken hebben om van alles en nog wat te weten te komen over routes, waar je goed eten in kunt kopen, welke digitale kaarten er overall worden gebruikt tot het vullen van de propaanfles. Voor ons wellicht het meest leerzame stuk ter voorbereiding op de “grote oversteek”. Ook over welk eiland je wel 'echt' moet doen en waar je beter vandaan kan blijven. Sommige hebben al meerdere keren het water overgestoken. Zelf twee keer de wereld rond is geen uitzondering (Volkert en Marry van deKatamaran MARRY). Wij zijn echt beginners.

Ook voor Eduardo (spaans voor Ed) is oversteken niets nieuws meer. Meerdere keren solo de oversteek.

Ook zie je overal om je heen mensen die met de laatste voorbereidingen bezig zijn. Boot verder klaar maken. Alles checken, checken en nog eens checken.Inkopen doen. En dan nog al die spullen proberen weer op een logische manier aanboord stouwen. Een Nederlands stel die we getroffen hadden in Lanzarote gaan binnenkort rechtsstreeks richting Suriname. Ze willen voor oud en nieuw daar zijn. Of ze dat op tijd gaan halen, daar twijfelen ze zelf een beetje over.

We weten nu vrijwel zeker dat we kerstmis op Tenerife gaan vieren om dan naar de Kaap Verden te gaan en om vervolgens te proberen carnaval in Trinidad te halen (16/17 februari 2015). Waarschijnlijk via Grenada. Dat betekent dus ook weer gastenvlaggen kopen (inmiddels gedaan) en (papieren) kaarten van de eilanden die we zeker aan gaan doen. Daarnaast gaan we naast de digitale Navionics kaarten van Raymarine ook de digitale kaarten van Open CPN gebruiken. Of dit voor ons goed werkt, weten we als we naar de Kaap Verden zijn geweest. Na Trinidad is het meest gehoorde advies om direct door te varen naar Bonaire en verder via Curacao naar Aruba (dus Michiel, Jimmy en Fred, we zijn echt onderweg!).

Op zaterdag zijn we met een gehuurde auto het eiland rond gegaan. Dit is echt een heel mooi eiland. Het varieert van vulkanen tot rotswoningen tot stranden en vergezichten. We gaan dus zeker nog een keer een auto huren (inmiddels ook gedaan).

Mooie plaatsjes onderweg. Vooral Aguimes is erg fraai. Het hele dropje staat vol met 'uit het leven gegrepen' beelden. En ook prachtige pleintjes.

Maar dit zie je ook. Heel veel appartementen op een rijtje voor de vele toeristen die van de zon willen genieten.

Zondag bezoek gehad van een collega van een van Ilses zussen met haar man. Zij zijn van plan om in 2016 een grotere reis te maken (Middellandse zee). Erg leuk om te vertellen wat wij aan voorbereiding hebben gedaan en erg leuk om te horen met welke voorbereidingen zij allemaal bezig zijn. En supergaaf; als cadeautje hebben we bubbels en pepernoten gekregen. Dit gaat bij ons wel op! Voor de bubbels gaan we een mooi moment kiezen (oud en nieuw op de Atlantische Oceaan?). We zien dat nog wel.

19 December
Gran Canaria (deel 2)
Las Palmas blijkt voor ons een prima plaats te zijn. Voor we het weten, zijn we hier langer dan we hadden gedacht. Toch wel veroorzaakt door alle zeilers die hier verzamelen om verder te gaan de Atlantische Oceaan over. Allemaal met vragen, probleempjes en oplossingen. We treffen elkaar vaak in de Sailers bar.

Om toch 'nog' meer zeker te zijn van de juiste navigatiemiddelen, hebben we een nieuw digitaal kaartensysteem gekocht, Nimble Navstick. Dit is een systeem voor nog geen 150 Euro, waarbij je alle waterkaarten van de wereld hebt (gebaseerd op Noaa informatie), gecombineerd met de GPS-positie. En dat op een USB-stick! De man die dit ontwikkeld heeft, Mike (man het hoed, bril en baard), was nog in de haven van Las Palmas en heeft ons dit pakketje zelf verkocht (met korting). Deze man is programmeur en vaart eigenlijk altijd rondjes over de Atlantische Oceaan en heeft de drukste tijd weken voordat de zeilers van de ARC vertrekken. De Instructie krijgen we natuurlijk weer in de Sailo'rs Bar. We zijn niet de enige met interesse. Rudie van de 'Sea-Ya' uit Breda (met grijs mutsje) en ook Mathieu (gele jas) die we al uit Ria de Muros kennen luisteren ook aandachtig.
De winkels zijn hier trouwens geweldig om iets voor de boot te kopen. Zo hadden wij ook nog wel wat wensen, waar je hier in ieder geval naar kan vragen. Één van de wensen was om toch een watermaker (handbediening) aan boord te hebben. De eigenaar van de grootste winkel daar (Rolnautic) vertelde echter dat dit er wel is, maar erg duur is en weinig efficiënt. Zeker een uur pompen voor één liter water en dat voor zo’n duizend Euro (geschat, hij heeft niet op de prijslijst gekeken). Deze laten we dan toch maar achterwege.

Na lang dubben hebben we toch besloten om een duiksetje te kopen. Dit is vooral om bijvoorbeeld een lijn uit de schroef halen of een vastzittend anker weer vrij te maken. Matthias (leren kennen in Lanzarote) had een aanbieding in de duikwinkel gezien, speciaal voor de genoemde activiteiten. Je weet maar nooit of het nodig is. Omdat we geen duikbrevet hebben, is dit best een heikel onderwerp. De verkoper heeft ons dan ook een instructie van 2 uur gegeven met aan het einde de opmerking: Remember, you are not divers! Maar voor de bedoelde situaties is zo'n set wel praktisch. En wie weet, als we hier wat mee oefenen, willen we nog wel duikers worden. Het moet niet gekker worden natuurlijk.

Leon heeft al de eerste proefduik gedaan. Die bestond uit, vanuit het strand het water inlopen en proberen normaal te ademen door het automaat, onderwater. En de test is geslaagd. De jongen van de winkel had aangegeven dat we bij eventueele vragen gewoon terug konden komen. Maar dat blijkt niet nodig. Leon is een natuurtalent. Mede door de oefeinig in het Veerse meer (?) met Via Becca.

Eveneens hebben we op het eiland de propaanfles weer kunnen laten vullen bij Disa. Fijn om te weten dat deze weer vol is. We hebben met deze fles nu vanaf België gedaan en hij was nog niet helemaal leeg. Met deze fles zouden we dus wel naar de overkant moeten kunnen komen. Toch hebben we besloten eerst de Campinggaz fles te gaan gebruiken, omdat we deze nog overal om kunnen ruilen voor een volle fles. Maar goed ook dat we dit wilden. Bij het aansluiten, bleek al snel dat we niet de juiste verloopstukken voor de aansluiting hadden (de drukregelaar zouden we wel kunnen gebruiken als die de goede aansluiting zou hebben). Dus ook dit moest nog geregeld worden en ook dat kon mooi op dit eiland. Inmiddels koken we nu op Campinggaz. We gaan er van uit dat deze veel sneller op is (natuurlijk een kleinere fles, maar het is ook butaangas).

We gaan nu langzaam maar zeker ons boodschappen lijstje samenstellen voor de 'grote oversteek'. Natuurlijk voldoende flessen water, verse groente en fruit en nog veel meer. Tips die we onderweg al hadden opgepikt;
Kant en klaar aardappelpuree. Dan kun je snel een stampotje maken. Kool fijn snijden en koken. Als die bijna gaar is aardappelpuree poeder erbij. Lekker kruiden en klaar is Kees/Ilse. Niet ideaal natuurlijk maar een goede maaltijd.
De Miesoepjes van de xenos/chineesewinkel. Ook handig en snel en een echte opkikker.
En als je daar dan toch bent haal je daar volgens Guido de heerlijkste Ketjap saus van het eiland. Heb ik direct twee flessen van ingeslagen.

Van onze Amerikaanse buurman Patrick heb ik de visinstructes gehad voor het vissen op de oceaan. Is toch wel wat anders dan met een hengel. De vissen zijn hier toch wat groter. De haken dus ook. Dorado kun je blijkbaar het beste vangen met een octopus in de kleuren 'pink and white'. Van zijn vriendin Elisabeth nog een paar simpele broodrecepten. Many Thanks.


Inmiddels hadden we ook gehoord hoe we de snelheidsmeter van binnenuit konden schoonmaken. Dat was wel een beetje eng, je draait een dop van de snelheidsmeter af en het water komt dan gewoon de boot binnen. Maar gelukkig is het systeem zo gemaakt dat je er gemakkelijk een afsluitdop op kunt draaien, waardoor er enkel water binnenkomt tussen het wisselen van de doppen. Goed dat we dit gedaan hebben, want de snelheidsmeter was wel aan een schoonmaakbeurt toe (Heel veel schelpjes in het rad).

In de extra tijd die we op Las Palmas zijn, hebben we ook nog een echt uitje gedaan naar de Vegueta. Onderweg ontdekken we een prachtig koffiehuisje. Je blijft hier kijken en je komt ogen te kort.


Even nog bij een huis naar binnen waar Columbus schijnt te hebben overnacht (in ieder geval is het nu een soort Columbus museum). Er is een kapiteins kabine van een schip na gebouwd. Toch wel wat meer ruimte dan op Taaltje. Een normaal bed, stoel en ook nog ruimte voor kasten. Ook zijn de verschillende routes die hij heeft gevaren staan duidelijk beschreven. Leuk om te zien dat hij de voor ons bekende route ook heeft gevaren. Maar wel met het verschil dat hij dacht dat hij in Azie zat. Wij weten nu wel beter. Fijn hoor, die digitale navigatie systemen. De kaart van de Canarisvche eilanden (rechts boven) is extra leuk. De zeemonsters die je onderweg tegen kan komen zijn ook ingetekend. Ze bestaan dus echt. Uitkijken dus.

In de buurt van het Columbus museum zijn we nog in de kathedraal geweest. Prachtige plafonds en hemelse beelden. Maar ook aan dit bezoek aan Gran Canaria komt een einde. We hebben ons hier twee weken goed vermaakt. De tijd is voorbij gevlogen. Voor veel zeilers is Las Palmas het vertrekpunt van de grote oversteek. Of het nu richting Brazilie, Suriname of Trinidad is. Voor ons gaat die trip nog even duren. Wij gaan eerst richting Tenerife.Terug naar December op de Canarische eilanden Top

21 December
Santa Cruz Tenerife (deel 1)
Op vrijdag 19 december vertrekken we vroeg (7.00/7.30 u) met het idee om nog met licht in Santa Cruz op Tenerife aan te komen (ca 55 mijl, 11 uur). Om 18.30 u wordt het hier nu zo’n beetje donker. De voorspelde wind was niet erg veel (10-15 knopen ONO), maar we moeten toch een keer. De tocht pakt ook wel goed uit. ’s Ochtends de eerste uren aan de oostkant van Gran Canaria is de wind erg weinig en wisselvallig (waarschijnlijk als gevolg van het eiland),  waarna we, hoe verder we boven het eiland langs varen steeds meer wind krijgen tot ca. 16/17 knopen (ONO).
Geholpen door deze wind, komen we mooi om 18.30 uur zo’n in de haven. Tijdens deze trip hebben we geprobeerd de spinnakerboom op de genua te zetten. Hierbij is er iets niet goed gegaan, waardoor de bek aan een kant kapot is gegaan. Deze moeten we dus laten maken.

Het moment dat we in Santa Cruz aankwamen, was weer mooi. Het is normaal dat als je je via deVHF aanmeldt dat je helemaal geen respons krijgt. Hier kregen we direct contact. Portcontrol geeft aan dat er geen bijzonderheden zijn. Als we binnen varen ligeen er 4 enorme boorplatformen. Daar gaan we tussen door. Ook bij de havendienst krijgen we direct antwoord via de VHF. Dat maken we nooit mee. Kom je in de haven aan, staan ze je al met een lach op hun gezicht op te wachten. Misschien vanwege het gegeven dat deze haven niet al te groot is, lijkt de vriendelijkheid nog meer toe te nemen. We zijn dan ook erg snel ingeklaard met informatie waar we later op de avond lekker Canarisch kunnen gaan eten. Bij het inlopen van de stad is het direct een en al mooi. We hebben het gevoel dat we ons op dit eiland prima gaan vermaken. Op kerstavond wordt er door het symfonisch orkest van Tenerife vlakbij de haven een gratis concert gegeven. Volgens de medewerkers van de haven moeten we daar echt naar toe. Als er dan toch geen gratis nieuwjaarsconcerten meer in Eindhoven zijn, dan maar naar een concert hier, denken we. Inmiddels hebben we op zaterdag ook al de spinnakerboom laten maken. ’s Ochtends naar de winkel en ’s avonds is het gemaakt. Dat is nog eens snelle service. Supertop.

We gaan voor de komende week nog een autootje huren om verder het eiland te verkennen. Verhalen hiervan volgen natuurlijk nog. Daarna gaan we ons voorbereiden op de reis naar Kaap Verden (geschat 9 dagen varen). In ons achterhoofd zijn we dan ook erg bezig met het inrichten van de boot.
Terug naar December op de Canarische eilanden Top

3 Januari 2015
Santa Cruz Tenerife (deel 2)
Inmiddels zijn we weer 2 weken op Tenerife. We hadden gedacht hier iets meer dan een week te zijn om in ieder geval kerst te vieren, maar het is anders geworden. Naast het feit dat we het hier naar onze zin hebben en voldoende te doen te hebben, is ook het weer wel bepalend. Tussen Tenerife en de Kaap Verden was er voor kerst weinig wind, daarna wel erg veel wind. En dat direct bij het vertrek. We hebben dan ook besloten om te wachten tot de weersverwachting voor ons goed voelt. Zoals het er nu naar uitziet, vertrekken we zondag 4 januari. Er wordt dan in eerste instantie niet meer dan 20 knopen wind voorspeld (neemt later in de week iets af, daarna weer behoorlijk toe, maar tot max 25 knopen). We denken dat een goed begin het halve werk is. Maar goed, dit is even genoeg over het weer. Wat hebben we gedaan?

Omdat onze boot in Santa Cruz ligt, de hoofdstad van Tenerife, zijn we veel in deze stad. Cruiseschepen varen en af en aan op deze stad. En terecht. De stad heeft alles wat Spaanse steden te bieden hebben, vriendelijkheid, goed eten en drinken, mooie gebouwen (zeker kerken) en een bepaalde vorm van “manana”. Voor ons dan ook geen straf om hier te zijn, ook niet voor de kerst. Zeker omdat er op kerstavond een kerstconcert georganiseerd was in de buitenlucht. Heel veel mensen komen hier op af.


Grappig genoeg zijn we voor het concert een kennis uit Eindhoven tegen gekomen, Henry. Hem kennen we nog vanuit La Squale, een topcafé destijds in Eindhoven (nu de Bierprofessor en zeker erg goed om diverse buitenlandse bieren te proeven!). Zo kwam het dat we samen met Henry naar het concert zijn gaan kijken. Henry had net zijn vakantieverblijf aan de zuidkant van het eiland (Las Americas) overgeboekt naar een hotel in Santa Cruz, omdat hem dit veel aantrekkelijker leek en hij heeft ook gelijk gekregen. Op tweede kerstdag is Henry bij ons komen eten voor een waar kerstdiner. Van Henry hebben we leuke cadeautjes gekregen, toch nog een hond (oranje!) en een uitschuifstokje om foto’s van ons zelf te kunnen maken. Resultaten zijn hieronder te zien. Weer een dag later zijn we met Henry bij La Herbieta gaan eten, erg lekker Canarisch eten. Erg gezellig en leuke gesprekken. Voor ons ook weer leuk om met een kennis te spreken.


Ondertussen zijn we overdag continu bezig met de voorbereidingen voor de oversteek. Met name het organiseren van de inkopen blijkt een hele klus. We hebben (na wat onderzoek) besloten de inkopen te doen bij de Carrefour, deze komen de spullen ook bij de boot afleveren. Jammer genoeg kunnen deze geen vlees en groenten insealen, opdat ze langer mee kunnen gaan. Omdat we gehoopt hadden dat de wind wat zou gaan liggen op oudjaarsavond, hebben we alles laten leveren op oudjaarsdag. Maar na wat kijken naar de weerberichten werd snel duidelijk dat de wind toch nog wel erg veel was. Het vertrek werd daardoor ook uitgesteld. Nu verwachten we op zondag te gaan. Dat betekent op zaterdag en zondag weer wat eten en drinken bijhalen.

Iets anders dat tussentijds ook moest gebeuren is de noodprocedures en noodmiddelen op een rij zetten. Dit heeft geleid in een ware noodprocedure op papier met een gevulde grabbag en gevulde zakken met andere belangrijke spullen, zoals EHBO-spullen, paspoorten en verzekeringspapieren. Eveneens hebben we nu de afstemming met de wal geregeld. Trudie zorgt voor updates op Facebook, Luc is de back up voor weerberichten en moeder en Sas contactpersonen voor respectievelijk familie en vrienden. En zoals bekend bestaat toevalligheid niet.

Bij het bellen met Sas bleek dat de vriendengroep ’s avonds het jaarlijkse kerstdiner bij Kees zouden hebben. Heel mooi dat we met Kees een skypeverbinding hebben kunnen regelen, waarna we ’s avonds ook in Eindhoven aan de tafel bijzaten. Bedankt!!

We hebben voor een dag een auto gehuurd en zijn naar La Laguna, El Teide en Puerto Santa Cruz (niet te verwarren met Santa Cruz). La Laguna is de oude hoofdstad van Tenerife en heeft een mooi stadscentrum (werelderfgoed Unesco). Met de auto er te komen was enigszins moeilijk, ook al omdat het net voor kerst was en iedereen (denken we) de laatste boodschappen moest doen en hoffelijkheid even ver te zoeken was. Vervolgens naar de attractie van Tenerife, El Teide, de berg waarop altijd sneeuw ligt! Geweldig!! De top is bijna op 3800 meter hoogte en daarmee hoger dan alle bergen in Spanje (waaronder de Pyreneeën). Met de auto kom je tot ruim 100 meter onder de top, waarna je met een kabelbaan naar het hoogste punt gaat. Berekoud, maar wel erg mooi om te zien. Hebben we toch nog sneeuw gehad voor de kerst.

Als laatste zijn we die dag naar Puerto Santa Cruz gegaan op aanraden van de VVV. Hier konden we onze draai niet vinden. Te veel toeristen (met name Duitse toeristen op leeftijd) en te weinig Spanjaarden. Met het maken van de webpagina kwam ilse er achter dat ze ook hier helemaal geen foto's gemaakt heeft. Teken aan de wand.

Eveneens zijn we een middag met de bus naar de andere kant van het eiland gegaan, naar Las Americas en Los Cristianos). Hier was zowaar strandleven en dat kon ook wel uit de wind en in de zon, maar voor ons toch te koud. Dit gebied werd beheerst door onze Engelse buren, veel mensen met kinderen en daardoor erg levendig met alle soorten en maten toeristen inclusief tattoos, blote buiken en veel bier.

Ook bijzonder om te zien. Met name het stadje Los Cristianos heeft nog wel een oud centrum en ziet er eigenlijk wel gezellig uit. Leon heeft het ijs getest. En ook dat is okay. We schatten dat je hier best een avond gezellig op stap kunt gaan, maar dat je daarna wel blij bent dat je weer verder kunt gaan.

Oud en nieuw hebben we kunnen vieren in het stadscentrum van Santa Cruz. Hier was een groot podium gebouwd voor diverse topbands, muziek variërend van salsa tot disco tot rock en dat op een groot plein buiten. Geleerd om Gelukkig nieuwjaar in Spaans uit te spreken; felice ano nuevo. Dat konden de Spanjaarden wel waarderen. Veel leuke mensen ontmoet, zoals een stel zweden die heel uitbundig met z'n tweetje aan het feesten waren. Uiteindelijk 6 uur in de ochtend naar de boot, moe en een beetje te veel gedronken. Aan dit kindje is alles voorbij gegaan. Ze lag heerlijk te slapen tijdens alle concerten. Dat zal over een paar jaar wel anders zijn. Maar voor ons de eerste keer in de buitenlucht oud op nieuw gevierd. Erg bijzonder en prima feest.

Terug naar Januari op de Canarische eilanden Top